Brother Story by shieru~Yume~ Arrange  by Lipon

part 10 : Snow drop

"นี่มันหมายความยังไง tetsu" ken วางกระดาษปึกใหญ่ใส่หน้า tetsu ที่กำลังง่วนอยู่กับงานตรงหน้า
"อะไรรึ?" tetsu เงยหน้าขึ้นมองเพื่อน
"คำร้องขอทุนต่อโท ที่อังกฤษ?! นายกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?" ken พูดถึงเอกสารบนโต๊ะที่อาจารย์ฝากมาให้ tetsu ถ้าไม่บังเอิญเขาเดินไปแถว ๆ ห้องแนะแนว เขาก็คงยังไม่รู้เรื่องนี้แน่
"ฉันก็ต้องการต่อปริญญาโทไง ถามแปลก ๆ" tetsu ตอบอย่างไม่ใส่ใจ เขาก้มหน้าก้มตาทำรายงานของตัวเองต่อไป
"แล้ว hyde หล่ะ!?" ken แน่ใจว่า tetsu ไม่คิดจะพา hyde ไปอังกฤษด้วยอย่างแน่นอน เพราะเขาเพิ่งจัดการเรื่องโรงเรียนมัธยมปลายของ hyde ไปเมื่อสองวันก่อน
"ฉันก็ฝากไว้กับลุง kimura" tetsu หันมาจ้องหน้าเพื่อนตรง ๆ
"นายกำลังหนี! สองอาทิตย์แล้วนะที่นายยังไม่จัดการอะไรให้เรียบร้อย hyde ก็ยังวนเวียนมาหาฉัน.." ken เกินจะอดกลั้น
"ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ tetsu ฉันจะให้ hyde เป็นคนบอกเลิกฉัน ฉันไม่พูดเองหรอกนะ และถ้านายยังเป็นอย่างนี้ฉันจะขอ hyde คืน!"
"ฝากนายด้วยก็แล้วกัน" tetsu หลบสายตา ken
"tetsu!!!" ken กระชากคอเสื้อเชิ้ตของ tetsu อย่างแรง เขาง้างมือเตรียมจะปล่อยหมัดใส่หน้าเพื่อนแต่ก็หยุดไว้ได้ทัน
"ต่อยฉันเลยสิ ken ฉันสมควรจะได้รับโทษนั่น" tetsu พูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
"ฉันทำให้นายและ kaori เจ็บปวด ดังนั้นฉันจะไม่ยอมให้ใครต้องเจ็บอีก ฉันยอมเจ็บคนเดียวดีกว่า ต่อยเลยสิ ken!!"
"ไอ้บ้าเอ้ย!!!" ken กระแทกหมัดใส่หน้า tetsu เต็ม ๆ tetsu ล้มลงกับพื้นด้วยแรงหมัด นักศึกษาคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่แถวนั้นแตกตื่นเข้ามามุ่งดู tetsu ยันตัวเองขึ้นก่อนจะเช็ดเลือดที่มุมปาก
"รู้สึกตัวได้แล้ว tetsu ยิ่งนายทำอย่างนี้ ยิ่งทำให้ทุก ๆ คนเจ็บมากยิ่งขึ้น" ken พูดเสียงสั่น ด้วยสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้
"มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว ken" tetsu พูดเสียงเบา
"นายเลือกเองนะ tetsu...ฉันขอ hyde ละกัน แล้วอย่ามาเสียใจทีหลัง ชิ!" ken สบถในลำคอ ก่อนจะสะบัดมือแล้วหันหลังเดินจากไป tetsu ได้แค่เพียงมองตามหลังแผ่นกว้างของ ken ด้วยหัวใจเจ็บปวด

บรรยากาศสดชื่นของฤดูใบไม้ผลิ ทำให้หัวใจของ hyde สดชื่นแจ่มใสไปด้วย เขารู้สึกว่าช่างเป็นช่วงเวลาที่วิเศษ tetsu เรียนจบแล้วเพิ่งจะรับปริญญาไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ส่วนเขาก็กำลังเตรียมตัวขึ้นม.ปลาย แต่สิ่งหนึ่งที่ยังค้างคาหัวใจของเขาอยู่ คือท่าทางห่างเหินของ tetsu ทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะมีเรื่องขุ่นเคืองอะไรอีกแล้วแท้ ๆ แต่ hyde คิดว่าคงเป็นเพราะ tetsu กำลังยุ่ง ๆ เรื่องเรียนเสียมากกว่า ken เองก็ขอให้กลับมาคบกันเหมือนเดิม แต่เขาก็ได้เพียงยิ้ม เขาไม่อาจรับความรักจาก ken ได้ แต่เขาก็ไม่อยากทำร้ายใคร ถึงอย่างไรก็ตามเขาเองก็ได้ไปเที่ยวกับ ken หลายครั้ง ตั้งแต่เริ่มปิดเทอม มันเป็นเวลาที่สนุกสนาน และสงบสุข สงบราวกับว่าพายุกำลังจะมา...


"ลุง kimura! มาได้ไงฮะเนี้ย?" hyde ถึงกับตกใจเมื่อเห็นคนคุ้นเคยที่ห่างไกลกันไปนานอยู่ในห้องของเขา
"tetsu ติดต่อให้ลุงมานะ เป็นไงบ้าง haido ไม่โตขึ้นเลยนะเรา" ชายผู้สูงวัยขยี้ผมหลายชายคนโปรดด้วยความรักใคร่
"แหม...ผมกำลังจะขึ้นม.ปลายแล้วนะฮะ~~" hyde งอนแก้มป่อง
"ฮ่า ๆๆๆ ลุงล้อเล่น hyde นะเป็นผู้ใหญ่มากเลยหล่ะ...เจอกับ sakura แล้วใช่ไหม?" เขาหัวเราะก้องแต่ก็ต้องลดเสียงลงด้วยเมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมาเลย
"ครับ...แต่ลุงไม่ต้องเป็นห่วงผมนะฮะ ผมสบายดี ตอนนี้ผมเข้าใจอะไร ๆ ทุกอย่างแล้ว มันเหมือนถูกปลดปล่อยเลยหล่ะ!" hyde พูดอย่างร่าเริง เมื่อ ลุง kimura เห็นรอยยิ้มสดใสบนหน้า ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที
"แล้วตอนนี้อาการเป็นอย่างไรบ้าง" เขาถามด้วยความห่วงใย
"คุณหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก ฟังผลตรวจคราวหน้า ก็คงจะเป็นครั้งสุดท้าย ผมดีใจจริง ๆ เบื่อโรงพยาบาลจะแย่อยู่แล้ว" hyde แอ็คชั่นทำท่าทางเบื่อหน่ายไปด้วย ทำเอาอีกคน หัวเราะขำในลำคอ
"ว่าแต่ ลุงมาทำไมหรอฮะ แล้วพี่ tetsu ไปไหนเสียแล้วหล่ะ?" hyde ถามอย่างสงสัย
"tetsu ออกไปส่งเพื่อน เอ...เอ่อ อ้อ! kensan นะ เขาไปรับลุงพร้อม tetsu ลุงมาเรื่องเธอนะ tetsu ให้มารับเธอไปอยู่ด้วย... "
"เอ๋!? ทำไมต้องไปอยู่กับลุงละฮะ" hyde สงสัย
"อ้าว! tetsu ยังไม่ได้บอกหรอกรึ? เขากำลังจะไปอังกฤษ..."
"อังกฤษษษ!!!" hyde ร้องเสียงหลงก่อนที่ลุงเขาจะพูดจบ เขาตกใจกับเรื่องที่ได้ยิน
"ทำไมกัน? ทำไมพี่ tetsu ต้องไปอังกฤษ ละฮะ? คุณลุง ๆ ทำไม?" hyde เขย่าแขนลุงของเค้าอย่างร้อนรน
"ใจเย็น ๆ สิ hyde ลุงก็ไม่รู้เรื่องอะไรมากนัก แต่รู้สึกว่า tetsu เขาได้ทุนไปเรียนต่อที่นั่น 5 ปี...อยากรู้อะไรอีก ก็ถามเจ้าตัวเองละกัน มาโน้นแล้ว" tetsu เปิดประตูเข้ามาพอดี
"tetsu เธอยังไม่ได้บอก hyde รึ? เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ปิดเงียบเอาไว้ได้ไง" ขณะที่ลุงกำลังต่อว่าต่อขาน tetsu อยู่ hyde ก็ได้แต่เพียงก้มหน้านิ่ง
"อะ...เอ่อ พอดีกำลังยุ่ง ๆ หลาย ๆ อย่างนะครับ เลยลืมบอก" tetsu แก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อเห็นปฏิกิริยาต่อต้าน ด้วยการนิ่งเงียบของ hyde
"hyde พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกเธอ พอดีพี่ขอทุนไป แล้วมหาลัยทางนู้นตอบตกลงมา พี่เห็นว่ามันเป็นโอกาส" tetsu ทรุดตัวนั่งตรงหน้า hyde ร่างเล็กได้แต่เพียงก้มหน้านิ่ง
"hyde..." tetsu เอื้อมมือไปจับแขน แต่ hyde กลับถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว ทำเอา tetsu อึ้ง มือค้างอย่างลืมตัว
"ผม..." เสียงครางภายในลำคอ เล็ดลอดออกมาด้วยความยากลำบาก
"ผมดีใจด้วยนะครับ พี่ tetsu..." hyde พูดเสียงชาเย็น คำพูดที่ออกมาจากปากบางนั่น เสียดแทงเข้าไปบาดหัวใจ tetsu เหลือเกิน
"ดีจัง โรงเรียนใหม่ใกล้กับบ้านคุณลุงด้วย ต่อไปผมก็ต้องฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ" hyde กล่าวพลางก้มศีรษะให้ผู้เป็นลุง เขากัดริมฝีปากแน่นเพื่ออดกลั้นน้ำตา
"อะ...งั้นลุงจะจัดการเรื่องย้ายข้าวของให้เองละกันนะ" ผู้เป็นลุงเห็นบรรยากาศแปลก ๆ ก็นึกสงสัยเหมือนกัน แต่ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ จึงหาทางเปลี่ยนบรรยากาศ
"ฮะ...ผมขอตัวก่อนนะครับ รู้สึกไม่ค่อยสบาย ราตรีสวัสดิ์ฮะ" hyde ยิ้ม...ยิ้มอย่างร่าเริง แต่...ในดวงตาดำขลับนั่น เย็นยะเหยือก เหมือนตอนนี้ไม่มีใครเลยในดวงตานั่น
hyde เดินเข้าห้องไป tetsu มองตาม เขารู้สึกหัวใจเย็นวาบ ราวกับว่าเขาได้สูญเสียสมบัติที่หวงแหนชิ้นสุดท้ายไปแล้ว...

"อ๊ะ! hyde มาได้ไงเนี้ย?" ken ตกตะลึงเมื่อเขาเปิดประตูแล้วพบว่าแขกที่มาเยี่ยมเยือนยามดึก เป็น hyde
"kenchan วันนี้ผมขอค้างได้ไหมครับ" hyde พูดขึ้นขณะก้าวเท้าเข้าไปในห้องของ ken สายตาของเขาหลุบต่ำลงมองเพียงพื้นด้านล่าง ผมสลวยปรกลงมาปิดใบหน้า ทำให้ ken ไม่สามารถอ่านได้ว่า ตอนนี้ hyde คิดอย่างไรอยู่กันแน่
"ดะ...เดี๋ยวซิ hyde เกิดอะไรขึ้น ไม่ได้ไปอยู่บ้านคุณลุงหรอกหรอ?" ken รู้สึกดีใจเล็ก ๆ แต่ก็แปลกใจ เพราะจริง ๆ แล้วที่ hyde ต้องไปอยู่บ้านคุณลุงตั้งแต่วันนี้ เมื่อเช้าเขาไปส่ง tetsu พร้อมลุง kimura ที่สนามบิน แต่ก็ไม่พบ hyde เขายังนึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน
"ผมบอกว่าจะขออยู่ที่ห้องก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยไป" hyde ตอบก่อนจะนั่งบนโซฟาตัวยาว
"hyde...เธอไม่เป็นไรนะ?" ken นั่งลงตรงหน้า hyde มือหยาบกร้านเกลี่ยผมนุ่มสลวยออก ทำให้มองเห็นดวงตาที่ซุกซ่อนเอาไว้ ดวงตาที่เจ็บปวดรวดร้าว...
"ผมค้างได้ไหมฮะ ที่ห้องของขนไปหมดแล้ว...ว่างเปล่า...ไม่เหลืออะไรเลย" hyde จ้องมองในดวงตาของ ken ดวงตานั่นเต็มไปด้วยความเหงา ราวกับลูกสุนัขหลงทาง
"hyde...ไม่เป็นไร ฉันจะอยู่ข้าง ๆ เธอ" ken จับสองแก้มของ hyde พลางมองตาด้วยความอ่อนโยน hyde กัดฟันแน่น ตัวสั่นเท้า เขาสะอึกในลำคอเพราะอัดอั้นน้ำตาไว้
"hyde...hyde ร้องออกมาเถอะ อย่าเก็บมันเอาไว้" ken ปลอบประโลม เขาดึงร่างเล็ก ๆ มากอด hyde ซุกหน้ากับบ่ากว้าง ken ลูบผม hyde เบา ๆ มือหยาบกร้านแต่อบอุ่นของ ken ทำให้น้ำตามากมายไหลรินออกมา ราวกับเขื่อนที่กักเก็บน้ำไว้พังทลาย hyde สะอื้นไห้ราวกับเด็กตัวเล็ก ๆ
"ฮึก...ฮือ...ken..kenchan ผม...ผม" แม้เขาอยากจะบอกอะไรมากมายที่อยู่ในใจ แต่ hyde ก็สามารถพูดออกมาได้ เพราะความอัดอั้นได้ถูกปลดปล่อยเป็นน้ำตา เขาหายใจติดขัดจนสะอึก โน้มตัวร่ำไห้ปานจะขาดใจ ken ไม่สามารถจะปลอบประโลม ร่างบางที่เหมือนกำลังจะแตกสลายตรงหน้าได้เลย เขาได้เพียงแต่ลูบผมนุ่มช้า ๆ เขาสงสาร hyde จับใจ น้ำตาหยดใส ๆ รินจับแก้มกร้านโดยไม่รู้ตัว
"kenchan ร้องไห้ทำไม?" hyde ใช้มือเช็ดน้ำตาที่ข้างแก้มของ ken แต่น้ำตานั่นก็ยังไม่หยุดไหล มันหล่นลงมาช้า ๆ ราวกับหยดน้ำ
"เพราะเธอกำลังร้องไห้..." ken จ้องมองดวงตาที่เต็มชื้นไปด้วยน้ำตาของ hyde เขามองเห็นเงาตัวเองอยู่ที่นั่น สะท้อนตัวเขาอยู่...
"ขอบคุณ ที่ร้องไห้เพื่อผม" hyde จุมพิตเบา ๆ ที่ข้างแก้มก่อนจะเลื่อนไปประกบที่ริมฝีปาก ken ตกใจเล็กน้อยที่ hyde เป็นฝ่ายเริ่มก่อนแต่เขาก็ตอบรับจูบอ่อนหวานนั่น ลิ้นนุ่มของ ken กวาดต้อนเข้าไปเล้าโลมอีกฝ่าย hyde ครางเบา ๆ ในลำคอ ด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่านมากขึ้น ken โน้มตัว hyde ให้นอนบนโซฟามือหยาบกร้านค่อย ๆ แกะกระดุมเชิ้ตของร่างบางอย่างช้า ๆ เมื่อเสื้อถูกปลดออกเล็กน้อยเผยให้เห็นเนื้อขาวใส ken ก็เกินจะห้ามใจ เขาใช้ลิ้นเลียเบา ๆ บนยอดอกเป็นเชิงทักทาย hyde สะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกเสียวซ่าน ขนลุกซู่ กับการกระทำนั่น ken ปลุกเร้ามากขึ้น โดยการฝั่งจูบมากมายไว้ตามร่างกาย เขาลามไปทั่ว ร่างบางสั่นเทาและสะดุ้งตามจังหวะของลิ้นลากผ่าน
"อา...ken" hyde ครางชื่อ ken ออกมาเบา ๆ เขาชอบ ken เพราะผู้ชายคนนี้เป็นคนที่แสนดี เขาน่าจะรัก ken แต่ทำไม...ทำไมกันนะ ken ลากมือผ่านไปตามหน้าท้องแบนราบ เขาจูบเบา ๆ ก่อนจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของ hyde มือสัมผัสกับจุดนั้นเบา ๆ ก่อน จะจับมันกระชับขึ้น ร่างเล็กสะดุ้งโหยง พยายามหลีกหนีแต่ก็ถูกมือใหญ่กกกอดเอาไว้ ken ไม่เสียเวลามากนักในการจัดการกับกางเกงของ hyde เขาถอดมันออกได้อย่างชำนาญ ก่อนจะปลดเปลื้องชิ้นในทิ้ง มือใหญ่ค่อย ๆ สัมผัสก่อนจะครอบคลุมไว้หมดสิ้น
"ken...อย่า ไม่ ...ฮือ" hyde ร้องห้าม เขารู้ดีกว่าอารมณ์ของ ken เกินจะห้ามได้ เขาเองก็เช่นกัน แต่...
"hyde ฉันรักเธอนะ รัก..." ken รำพึง พลางเร่งจังหวะมือให้เร็วขึ้น แต่ hyde พยายามถอยตัวออกมา
"ไม่! ken...ken หยุด!" hyde กรีดร้อง น้ำตาค่อย ๆ ไหลรินบนแก้มขาวอีกครั้ง แม้ตอนนี้อารมณ์จะลุกโชกช่วงมากก็ตาม แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
"ม่ายยยย!!! อย่า ken...พี่ tet...tetsu...tetsu ฮือ...ฮือ..." ken สะดุดกึกเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาปล่อยมืออย่างรวดเร็ว ตาขมึงมองดูร่างบางนั่น
"ทำไมกัน! hyde ทำไม?" ken กระแทกเสียง hyde ไม่ตอบได้แต่เพียงใช้มือปิดตาที่มีน้ำตาเอ่อล้นออกมา...ทุกอย่างเงียบงัน hyde สะอื้นไห้
"ขอโทษ" hyde ครางในลำคอตลอดเวลา ก่อนจะพล่อยหลับไป ken ก็ได้แต่นั่งสูบบุหรี่อย่างบ้าคลั่ง นึกสมเพชตัวเอง พลางจะหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะล้มตัวนอนข้าง ๆ ร่างเล็กที่กรนออกมาเบา ๆ เขาใช้มือเกลี่ยผมที่ปรกหน้านั่นออก ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผาก
"ฝันดีนะ hyde ฉันรักเธอ..." ken กระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู ของพิตมองหน้าขาวสวยที่หลับตาพริ้มอยู่นาน เขาอยากได้ตุ๊กตาตัวนี้มาครอบครองเป็นของตัวเองเหลือเกิน แต่ว่าเขาไม่สามารถทำได้... 'hyde ฉันจะปกป้องเธอ'

"เอ๋? ตั๋วนี่?" hyde มองดูตั๋วในมือที่ ken ยื่นให้ เขามองหน้า ken ด้วยความสงสัยมากมาย
"อืม...ตั๋วเครื่องบินไปลอนดอน" ken ตอบน้ำเสียงเรียบ
"ทำไม ken มีตั๋วนี่หล่ะฮะ แล้ว...ทำไม?" hyde ยังไม่ค่อยเข้าใจนัก เพราะ 3 อาทิตย์แล้วที่เขากับ ken ไม่ได้เจอกันเลย เพราะตัว hyde เองก็ย้ายไปอยู่บ้านคุณลุง และเหตุการณ์ในวันนั้นด้วย จู่ ๆ ken ก็โทรนัดเขามากินข้าว ซึ่งเขาเองก็รู้สึกดีใจไม่น้อย
"ก็จะให้นายใช้นะสิ ถามแปลก ๆ เอานี่พาสปอต์ ฉันขอให้คุณลุงจัดการให้แล้ว" เขายื่นพาสปอต์ให้ hyde ยังคงทำหน้างง มือใหญ่ของ ken เอื้อมมือไปลูบแก้มชมพูระเรื่อนั่นเบา ๆ
"hyde ของที่ทำหล่นหายไป ก็ต้องไปตามหากลับคืนมา" เมื่อ ken พูดเช่นนั้น น้ำตาของ hyde ก็ไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว ken เช็ดหยดน้ำออกจากแก้ม
"เอ้า! เอ้า! ร้องใหญ่แล้ว เดี๋ยวน้ำตาก็หล่นลงไปในไอศรีมหมดอร่อยพอดี กินสะซิเดี๋ยวมันจะเค็มหมด" ken แกล้งล้อเพื่อทำให้ร่าเริงขึ้น ซึ่งมันก็ดูเหมือนจะได้ผล hyde ตักไอสครีมขึ้นมากิน แต่น้ำตาก็ยังร่วง กินไปร้องไป อาการน่ารักน่าชังแบบนั้นทำเอา ken หัวเราะร่า
"อ่า! ken ห้ามหัวเราะนะ" hyde จะเอามือไปปิดปาก ken แต่ลืมไปว่าตัวเองถึงช้อนอยู่ ไอศรีมเลยติดอยู่ที่ปลายจมูกของ ken เสียก้อนใหญ่ ทำเอา hyde ขำกลิ้ง ทั้งคู่กำลังมีความสุข ความสุขกำลังเดินเข้ามาหาแล้วหล่ะ บรรยากาศรอบ ๆ แปรเปลี่ยนไปเป็น แสงส่องประกายสว่างสดใส...'ฉันจะไปเอาหัวใจตัวเองกลับคืนมา รอก่อนนะ พี่ tetsu'

"พี่ฮะ พี่ฮะ...หิ่งห้อยหล่ะ ดูสิ ๆ ว้าววววววว~~~ สว่างไสวเหมือนกับดวงดาวเลย" เด็กน้อยร่างเล็กในชุดยูคาตะสีน้ำเงินลายดอกท้อชี้มือให้พี่ชายดูหิ่งห้อยมากมายที่ส่องประกายอยู่บนท้องฟ้า อีกมือถือขนมสายไหมอันโตเอาไว้
"คิก คิก แสงหิ่งห้อยจะสู้แสงดาวได้ไงหล่ะ" พี่ชายขำในความใสซื่อของน้อยชายตัวเล็กของเขา
"สู้ได้สิ ก็...ก็ แสงมันวู่บว่าบ เยอะแยะ" เขาพยายามยกหาเหตุผล ผู้เป็นพี่ได้แต่ยิ้ม
"นี่รู้ไหม ทำไมหิ่งห้อยถึงเปล่งแสง" ร่างเล็ก ๆ ส่ายหน้า
"ก็เพราะมันหาคู่นะสิ เวลาที่อยากจะพบคนรัก ก็ต้องเปล่งแสงคนรักจะได้เจอยังไงหล่ะ" เขาเฉลย เด็กน้อยทำท่าคิดไปมากับคำตอบ ก่อนจะยิ้มร่า
"งั้นเวลาที่ พี่ tetsu อยากพบผม ต้องเปล่งแสงด้วยนะฮะ แล้วผมจะรีบบินไปหาเลย" ร่างเล็กพูดด้วยความใสซื่อ แต่ก็สามารถสร้างรอยยิ้มกว้างขวางให้กับอีกคนได้
"ฮือ...รีบบินมาเลยนะ" เขาจับมือเล็ก ๆ ของน้องชาย ก่อนจะเดินเคียงข้างกันไปท่ามกลางฝูงหิ่งห้อยที่ส่องประกาย และแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง


"hyde!" tetsu ตื่นจากฝันลุกนั่งกับที่นอน เขามองดูรอบ ๆ ห้องพักที่เขาอาศัยมาได้เดือนกว่าแล้ว เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ข้างนอกยังมืดอยู่ หิมะมากมายค่อย ๆ ร่วงหล่นลงมาเกาะริมหน้าต่าง มันทำให้ร่างกายของเขารู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาจับใจ
"เฮ้ย~~ ฝันไปนี่เอง..." tetsu นึกถึงเรื่องราวที่เขาเพิ่งฝัน มันเป็นตอนที่เขาและ hyde เดินทางไปต่างจังหวัดกับพ่อและแม่ เพราะพ่อต้องไปทำงาน ที่นั่นเงียบสงบและมีภูเขาล้อมรอบ แม่น้ำเล็ก ๆ ที่ไหลผ่านหลังบ้านพัก วันนั้นกลางฤดูร้อน เสียงจิ้งหรีด กับแสงหิ่งห้อยเขายังจำได้ดี มันทำให้เขาคิดถึงพ่อ...แม่ และ hyde...'อ่า...คิดถึงเหลือเกิน ทรมาน... hyde hyde พี่อยากอยู่เคียงข้างเธอ อยากให้เธอมายืนอยู่ตรงนี้ พี่อยากเห็นรอยยิ้ม และสัมผัสผมนุ่มสลวย คิดถึงจนจะคลั่งตายอยู่แล้ว" tetsu คิดคำนึง เขาทำผิดพลาดครั้งใหญ่เสียแล้ว เขาได้ทำลายหัวใจ hyde พร้อม ๆ กับหัวใจของตัวเอง มันแก้ไขอะไรไม่ได้อีก เขามองดูมือของตัวเองก่อนจะซบหน้าไว้กับมัน

....ติ๊ง...ต๊อง.... เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น tetsu สะดุ้งเล็กน้อย พลางคิดว่าใครกันที่ฝ่าหิมะมาหาเขาดึกดื่นป่านนี้ เสียงกริ่งดังถี่ขึ้นทำให้เขาต้องลุกออกจากที่นอนอุ่น เดินไปเปิดประตูอย่างเสียไม่ได้
"alright... wait wait I come h..." tetsu นิ่งอึ้งเมื่อเห็นร่างเล็ก ๆ ในเสื้อโค้ทยาวยืนอยู่หน้าประตู ร่างบางสั่นเล็กน้อยเพราะความหนาวเหน็บ หิมะเกาะอยู่ตามเสื้อผ้า รองเท้าบูทและหมวกไหมพรม
"hyde!!!!" tetsu แทบจะตะโกนออกมา เขาหัวใจเต้นแรง คนที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เขาอยากจะเจอที่สุด แต่...
"นี่ฉันคงฝันอยู่ใช่ไหม?" tetsu ไม่ค่อยแน่ใจนัก
"ไม่ใช่ฝันหรอกฮะพี่ tetsu" hyde พูดเสียงสั่น ค่อย ๆ เอื้อมมือเล็กๆ ไปจับแก้มทั้งสองข้างของ tetsu ความเย็นเยือกสัมผัสผิวหนังทำเอา tetsu สะดุ้ง เขารีบเอามือทั้งสองของ hyde มากุมไว้
"hyde...hyde จริง ๆ คิ..." เขาเกือบจะหลุดคำว่าคิดถึงไปเสียแล้ว แต่เขาต้องกลืนมันลงไป พลางทำหน้าจริงจัง
"ม...มาได้ไงเนี้ย ทำไมไม่โทรให้ไปรับ เข้ามาในห้องก่อน" tetsu หาน้ำอุ่นมาให้ hyde แช่เท้า พร้อมเสริฟโกโก้ร้อนเพื่อทำให้ร่างกายอุ่นขึ้น tetsu มองดูร่างเล็ก ๆ ที่กำลังจิบโกโก้ ในใจตอนนี้เขาอยากกอด hyde ไว้กับอก แต่อีกใจก็ยับยั้งความคิดนั้นเอาไว้
"ผม...ไม่รู้เบอร์โทร รู้แต่ที่อยู่ ละ...แล้ว มันกระทันหันเลยส่งจดหมายมาบอกไม่ทัน" hyde อธิบาย tetsu จึงนึกขึ้นมาได้ว่า ห้องที่เขาพักนั้นไม่มีโทรศัพท์ เพราะจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายบางอย่างได้
"hyde มาคนเดียวหรือ? แล้วโรงเรียนหล่ะ จะเปิดเทอมแล้วไม่ใช่หรอ?" tetsu ซักไซร้ไล่เลียง
"ผมโตแล้วนะฮะ เดินทางคนเดียวได้" hyde พูดประชดประชัน เขารู้สึกถึงความเย็นชาของ tetsu ทำไมต้องทำท่าทางแบบนั้นกับเขา ทั้ง ๆ ที่เขาอุตสาห์ตามมาถึงนี่ tetsu น่าจะดีใจ เขารู้สึกน้อยใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา
"แล้วมาทำไม?" คำถามนั่นทำให้น้ำตาของ hyde ไหลรินออกมาอย่างไม่รู้ตัว มันเหมือนคำปฏิเสธที่เสียดแทงหัวใจ น้ำตาหยดเล็ก ๆ ร่วงพรูลงสู่แก้วโกโก้ที่เขาถืออยู่
"ฮึก...ฮึก... ทำไม...ทำไมฮะ ผม...ผมมาหาพี่ต้องมีเหตุผลด้วยหรอ?" hyde พูดเสียงขาดห้วง
"อ๊ะ! พี่ขอโทษ hyde อย่าร้องนะ" tetsu เข้าไปจับแก้วโกโก้ออกจากมือ ก่อนจะดึงตัว hyde เข้ามากอดปลอบประโลม
"ผม...ผมคิดถึงพี่ tetsu ฮะ ผม..ระ..." เขาไม่ทันพูดคำต่อจากนั้นเพราะ นิ้วtetsuแตะริมฝีปากห้ามไว้ hyde ยิ่งรู้สึกเหมือนโดนปฏิเสธอย่างจังจึงปล่อยโฮเสียยกใหญ่
"hyde...ทั้ง ๆ ที่ฉัน...ฉันอุตสาห์ห่างออกมาเพื่อให้ลืม" คำเสียดแทงยังซ้ำเติม hyde เขาก้มหน้าปล่อยให้น้ำตาร่วงหล่นพื้น tetsu เชยคาง hyde ขึ้นมาสบตาเขา มือใหญ่เกลี่ยน้ำตาข้างแก้มนวลออกช้า ๆ
"ทั้ง ๆ ที่ฉันอยากจะลืมเธอ แต่ทำไมนะ...หัวใจมันได้แต่คิดถึงเธอ ร่ำร้องเรียกแต่เธอ hyde" tetsu สารภาพออกมา hyde ตะลึงนิ่งงันไป
"จริงหรอฮะพี่ tetsu!" หัวใจของ hyde พองโต เขาดีใจจนอยากจะลุกขึ้นกระโดดโลดเต้น ร่างเล็กยิ้มอย่างกว้างขว้าง รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความรักมากมาย มันดูใสซื่อ อ่อนหวาน ปะปนกัน hyde จ้องมองพี่ชายตาแป๋วรอคอยคำยืนยัน
"อย่ามาถามด้วยสายตาแบบนั้นได้ไหม" tetsu หันหน้าหนีไปเสียทางอื่น hyde สังเกตุเห็นสีแดงระเรือที่ปรากฎอยู่บนหน้าของ tetsu เขาก็ยิ่งอยากเห็นให้ชัดขึ้น
"อย่าหลบตาสิฮะ หันมาทางนี้ แล้วบอกผม..." hyde จับหน้า tetsu ให้หันมาสบตาตัวเอง tetsu จ้องมองในดวงตาดำขลับของ hyde ด้วยใบหน้าที่ยังคงแดงจาง ๆ อยู่ พอเห็น tetsu เขิน hyde เองก็รู้สึกอายขึ้นมาเฉย ๆ หน้าของเขาแดงชัดขึ้นมาทันที ผิวขาว ๆ แดงเข้มยิ่งกว่า tetsu มาก
"ให้บอกอะไรหล่ะ?" tetsu เห็นปฏิกิริยาคนตรงหน้า ก็นึกอยากแกล้งขึ้นมาบ้าง
"บอก...บอกเหมือนที่ผมบอก" hyde อ้อมค้อม
"แล้วอะไรหล่ะ ฮือ?" tetsu ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อรุก(ฆาต :P)
"...บอกว่า...รัก.." hyde กลั้นใจพูดออกมายิ่งทำให้หน้าของเขาแดงจัดขึ้นไปอีก tetsu ขำเบา ๆ ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผาก
"ฉันรักเธอ hyde" tetsu กระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู แต่มันดังก้องไปทั้งสมอง และฝังลึกเข้าไปในจิตใจ น้ำตาใส ๆ ค่อย ๆ ไหลตามร่องน้ำตาอีกครั้ง tetsu จูบซับน้ำตาที่เปลือกตา ก่อนจะเลื่อนมาที่จมูกและริมฝีปากเรียว เขาบรรจงจูบช้า ๆ แผ่วเบา ราวกับเรียวปาก สีชมพูเป็นแก้วที่จะมัวหมองได้
"ฉันรักเธอ" tetsu พร่ำบอกซ้ำอีก hyde ได้แต่เพียงพยักหน้าช้า ๆ แล้วเผยอปากเพื่อรับจูบที่หอมหวาน
"อ่า... พระเจ้า ถึงตายก็ยอม ขอแค่มีเธออยู่ แม้ต้องตกนรกขอแค่ได้เธอมา" น้ำตาค่อย ๆ หล่นจากดวงตาของ tetsu น้ำตาของความผิดบาปที่เขากำลังจะทำ
"อย่าร้องไห้สิฮะ ถ้าพี่ tetsu ตาย ผมก็จะตายด้วย ผมไม่ปล่อยให้พี่ tetsu อยู่ในนรกคนเดียวหรอก" hyde ปลอบประโลมด้วยจูบเช่นเดียวกัน tetsu ตอบรับจูบด้วยลิ้นนุ่ม เขาสำรวจจนทั่ว ปลายลิ้นตวัดค้นหาความชุ่มช่ำ จากริมฝีปากที่เผยอรับอย่างเต็มใจ
"หึ...เด็กน้อย ถ้าพระเจ้าจะลงโทษหนักหนาแค่ไหน ก็ไม่ทุกข์ใจเท่ากับการไม่ได้เห็นหน้าคนที่รัก" tetsu กล่าว เขาตัดสินใจแล้วว่าเขาเลือกคนที่รักมากกว่าสิ่งอื่นใด หากไม่มี hyde แล้ว โลกนี้ก็ไร้ความหมายใด ๆ อีก เขาก้มลงจูบริมฝีปากบางอีกครั้งก่อนอุ้มร่างเล็กไปที่เตียง
"อือ...อะ...." hyde ครางเบา ๆ จูบที่หนักหน่วงทำให้เขาหายใจติดขัด เมื่อคลายออก hyde ถึงกับสูดอากาศเฮือกใหญ่ แต่ไม่ทันได้เฮือกที่สองก็ถูกริมฝีปากนุ่มนั่นครอบครองอีกครั้ง จูบที่เร้าร้อนทำให้ร่างกายของทั้งคู่ร้อนวูบ hyde อ่อนหยวบเหมือนเรี่ยวแรงหายไปจนหมดสิ้น tetsu ดึงเสื้อของตัวเองออก ก่อนจะจัดการเสื้อยืดและกางเกงของ hyde อย่างรวดเร็ว hyde เมื่อเปลื่อยเปล่า ร่างบางก็สั่นน้อย ๆ เพราะอากาศที่หนาวเหน็บ
"หนาวหรอ?" tetsu กระซิบที่ริมหูพลางเลียด้วยลิ้นที่เปียกชื้น hyde สะดุ้งก่อนจะพยักหน้ารับ
"เดี๋ยวจะทำให้หายหนาวนะ" tetsu พูดพลางทำสายตาเจ้าเล่ห์ เขาเลื่อนมือไปยังส่วนล่าง แตะเบา ๆ ก่อนจะจับกระชับขึ้น hyde สะดุ้งอีกครั้ง พร้อมกับการตื่นตัวด้วยอารมณ์ที่ประทุ
"อือ....พี่ tetsu...ปล่อย...ฮึ๊ก....อ๊า!!!" hyde ร้องห้ามเสียงสั่นเท่า ยิ่งดูยั่วยวนมากขึ้นไปอีก tetsu ขยับมือเร่งขึ้น hyde ก็ยิ่งครางมากขึ้น เขาหอบแฮ่กด้วยอารมณ์ที่อัดอั้น เมื่อถึงขีดสุดก็ปลดปล่อยออกมา tetsu ยกเรียวขาขาวของ hyde ขึ้นพาดบ่าของตนไว้ เขาสำรวจช่องทางด้วยนิ้วก่อนสักครู่ hyde ตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้ทำแต่โดยดี เมื่อนิ้วเรียวสอดส่ายไปมา hyde ก็รู้สึกถึงไฟปรารถนาของตัวเองพุ่งแรงขึ้น
"อ๊ะ...พี่ tetsu...อ๊ะ อ๊า!!! เจ็บ!" hyde กรีดร้อง เมื่อ tetsu ดึงนิ้วตนออกแล้วแทรกกายเข้ามา แม้ว่า hyde จะเคยผ่านวิกฤตการณ์แบบนี้มาบ้างแล้วแต่ก็นานมากที่จำทำให้ tetsu เข้ามาได้ลำบาก
"อย่าเกร็งซิ ใจเย็น ๆ" tetsu เป็นเชิงสั่ง แต่ตัวเขาเองก็เกินจะใจเย็นได้ ร่างกายที่ร้อนผ่าวด้วยอารมณ์ปรารถนาถึงขีดสุด เขาแทรกผ่านเข้าไปมากขึ้น และเร็วขึ้น แม้ว่าจะรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่าง แต่ hyde ก็แอ่นรับ ร่างกายบิดเกรียวด้วยรู้สึกสะท้านไปทั้งตัว สะโพกยกสูงและโยกตามจังหวะของ tetsu
"เรียก tetsu สิ hyde ฉันไม่ใช่พี่ชายเธอ แต่เป็นคนที่รักเธอ..." tetsu กระซิบที่ข้างหู เขาค่อย ๆ เร่งจังหวะเร็วขึ้น hyde เอื้อมมือโอบกอดร่างสูงเอาไว้เพื่อยึดเหนี่ยว ความเจ็บที่แล่นผ่านทำให้เขาต้องจิกเล็บลงไปบนหลังของอีกฝ่าย
"อ๊ะ! อ๊า....te...tetsu..." hyde เรียกชื่อเสียงกระเซ้า เขาร้องครางด้วยความเจ็บปวดและกรีดร้องสุดเสียงเมื่อ tetsu เร่งจังหวะในสุดท้ายก่อนจะสิ้นสุดลงด้วยความสุขที่ล้นทะลักออกมา hyde ซบลงบนอกกว้างพลางหอบก่อนตาจะปิดลงและหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

ข้างนอกหิมะหยุดตกแล้ว ท้องฟ้าเปิดให้เห็นแสงดาวระยิบระยับ ราวกับว่าแสงสกาวกำลังเต้นระบำอยู่บนเวทีสีดำสนิท tetsu มองแสงดาวผ่านม่านหน้าต่างสีขาว ทำให้เขานึกถึงความฝันของตนขึ้นมาได้ เขาหัวเราะให้กับตัวเองเบา ๆ
"ถ้าเธอไม่มา ฉันก็คงจะบินไปหาเอง..." tetsu มองดูร่างบางที่ประพรมไปด้วยเม็ดเหงื่อและรอยจูบที่เขาประทับไว้ ตาที่หลับพริ้มทำให้เห็นขนตายาว เขายิ่งหลงไหลเทวดาตัวน้อยตนนี้มากยิ่งขึ้น อยากจะกกกอดเอาไว้ให้นานที่สุด แม้จะรู้สึกผิดมากมาย แต่เขาก็ยอมแลกกับทุกอย่างได้
"hyde...ฉันขอสาบานด้วยวิญญาณที่ผิดบาป ว่าฉันจะปกป้องเธอ และอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป...ฉันรักเธอ" tetsu กระซิบข้าง ๆ หู ราวกับ hyde รับรู้ด้วยหัวใจถึงคำบอกรักที่หอมหวานนั่น ร่างบางยิ้มระบายที่มุมปาก แล้วกระชับอ้อมแขนตัวเองกับอกกว้าง

ลมหนาวที่พัดผ่านเข้ามา ยิ่งทำให้ร่างทั้งสองกระชับกอดกันแน่นขึ้น ไม่มีความหนาวเหน็บ...ความเหงา...เศร้าเสียใจ มีแต่ความอบอุ่น ที่จะอยู่ต่อไป เพียงโอบกอดคนที่รักไว้ให้มั่นคง ความสุขก็อยู่แค่เอื้อมมือ...

END...
any comment send here shieru_yume@laruku-cafe.com

 «« back : home

© 2001 copy right shieru~Yume~ & Lipon, All rights reserved