Brother |
![]() |
part 1: I stay with you
......."อึก.. อึก.." เสียงสะอื้นเล็ก ๆ เล็ดลอดออกมาจากห้องที่มืดมิด เสียงที่พยายามสะกดกลั้นความเศร้าภายในจิตใจ ตอนนี้เขาไม่ เหลือใครอีกแล้ว ต่อไปนี้เขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร น้ำตาหยดเพียงหยด ที่เค้นออกมาจากดวงตาคู่สวย มันเสียดแทงขั้วหัวใจ ให้จมดิ่งสู่ความสิ้นหวัง ."พี่ TET ฮะ แม่อยู่ไหน " เสียงเล็ก ๆ นั้นทำให้เขาตื่นขึ้นมาจากภวังค์ " แม่อยู่ไหน" TETSU ได้แต่มองหน้าน้องชายของเขาโดยไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้ ตอนนี้เขาทำได้แค่เพียงคว้าร่างเล็กนั้นมาโอบกอดเอาไว้แนบอก "พี่เป็นอะไรหรือเปล่าฮะ แล้วพ่อละฮะ อยู่ไหน ทำไมไม่กลับมาสักที" Hyde ยังคงมองพี่ชายด้วยความสงสัย และรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ดวงตาคู่น้อยมองลึกเข้าไปในตาที่เศร้าหมองของ TETSU "ต่อไป Hyde อยู่กับพี่นะ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป พี่จะดูแล Hyde ให้มีความสุขที่สุด ."
"Haidochan Tetsu ไปอยู่กับน้านะ" หญิงสาวสวยผู้เป็นน้าพูดกับหลาน ในเชิงถาม "ไปอยู่โตเกียวกับน้านะ ไปเรียนที่นู้น แล้ว Haidochan ก็จะได้มีเพื่อนใหม่ ๆ ไง" เสียงเล็ก ๆ ก็ค้านขึ้นมาทันที "แล้วพ่อกับแม่ละฮะ เดี๋ยวพวกเขากลับมาแล้วไม่เจอผม ผมจะรอคุณพ่อคุณแม่ที่นี่" น้าสาวยังคงอึ้งกับพูดนั้นแล้วไม่รู้จะอธิบายอย่างไรให้เจ้าตัวเล็กเข้าใจ "อืม แล้วจะรอยังไง" "ก็ รอกับพี่ Tet ไงฮะ" พร้อมกับหันหน้าไปพยักเพยิดกับพี่ชาย น้าได้ยินดังนั้น จึงเข้าใจอะไร ๆ ได้ หล่อนจับไหล่เล็ก เบา ๆ แล้วตัดสินใจพูด "Hyde ฟังน้านะ คุณพ่อคุณแม่หนูจะไม่กลับมาแล้ว หนูต้องไปอยู่กับน้า" ร่างเล็ก สะบัดมือนั้นออก แล้วกรีดร้อง "ม่าย ย .ย คุณพ่อคุณแม่ต้องกลับมา" น้ำตาก็พรั่งพรูออกมา ร่างเล็กสะอึกสะอื้น ดวงตาจ้องเขม็งไปที่น้าสาว แล้วหันหลังวิ่งหนีออกไป "ขอโทษแทน Hyde ด้วยนะครับ เดี๋ยวผมไปจัดการเอง" พูดเสร็จ เขาก็วิ่งตามร่างเล็กนั้นไป
เขาหาน้องชายเขาได้ไม่ยากนัก เขาสอดส่องสายตามองหาบริเวณชิงช้าสีแดงที่โยกไปมา ตามจังหวะ ร่างเล็ก ๆ นั่งห้อยขา ใช้เท้าลากพื้นไปมา ท่ามกลางฟ้าสีแดงในยามเย็นที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงสะอื้นลอยมา Tetsu ค่อย ๆ เอื้อมมือไปบีบไหล่บาง ๆ นั่น แล้วนั่งลงที่ชิงช้าตัวข้าง ๆ มองหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของ Hyde เขาใช้ปลายนิ้วค่อย ๆ ปาดน้ำตาหยดใส ๆ ออกจากใบหน้าขาวนั่น "Hyde เป็นผู้ชายใช่ไหม? คุณพ่อบอกว่า ผู้ชายต้องไม่ร้องไห้" Hyde มองหน้าพี่ชายของเขานิ่ง น้ำตาค่อย ๆ เหือดแห้งไป "แล้วคุณพ่อไปไหนละครับ?" Hyde ถามคำถามที่ Tetsu หาคำตอบยากได้ที่สุด "คุณพ่อ อยู่ตรงนั้นไง" เขาชี้มือไปที่ท้องฟ้าที่ค่อย ๆ มืด มองเห็นดาวเหนือส่องสว่าง "ดวงดาวนั่นแหล่ะคุณพ่อ คุณพ่อจะมองดูเรา และอยู่กับเราตลอดไป" Hyde มองไปที่ดาวเหนือนิ่ง " แล้วคุณแม่ละครับ?" "คุณแม่ก็อยู่ข้าง ๆ คุณพ่อไง นั่นดาวดวงนั้น เห็นไหม คุณแม่ยิ้มให้ Hyde อยู่" Hyde มองท้องฟ้าอย่างไม่เข้าใจนัก แล้วน้ำตาก็ค่อย ๆ เอ่อล้นออกมาอีก "ทำไม คุณพ่อคุณแม่ไปอยู่ตรงนั้น แล้วต่อไปนี้ Hyde จะอยู่กับใคร ฮือ " น้ำตาเริ่มพรั่งพรูออกมา เขาปล่อยโฮ แล้วโผเข้ากอดซุกหน้าไปกับอกของ Tetsu พี่ชายกอดร่างเล็ก จูบที่ผมเบา ๆ กระซิบข้างหูว่า "ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร อยู่กับพี่ไงหล่ะ พี่จะดูแล Hyde เอง เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป " น้ำตาอุ่น ๆ ของ Tetsu ค่อย ๆ ไหลริน เขากอดร่างเล็กที่สั่นเทานั้นแน่น แล้วมองเหม่อออกไปที่ท้องฟ้ากว้าง เขาจะรักษาสมบัติชิ้นนี้ไว้เท่าชีวิตของเขา เขาสัญญากับตัวเองไว้อย่างนั้น ..
"คุณTetsu คุณTetsu คุณเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ เงียบไปเลย" เสียงนั่นปลุกให้เขาตื่นจากพวัง "ผมกำลังคิดอะไรนิดหน่อยนะ ต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีธุระสำคัญ ต้องขอโทษจริง ๆ" เขากล่าวกับสาวสวยที่นั่งตรงข้ามกับเขา "แหม๋.. แค่คุณ มาส่งก็เกรงใจแย่แล้ว" หญิงสาว ยิ้มนิด ๆ "ไม่ต้องเกรงใจอะไรหรอกครับ ยังไง ผมก็ต้องกลับบ้านทางนี้อยู่แล้ว" เขาเผอิญเจอกับ Kaorichan จึงอาสาพามาส่ง Kaori เป็นรุ่นพี่ที่ชมรมของน้องชายของเขา หล่อนยังเป็นเด็กม.ปลาย แต่ก็ฉลาดหลักแหลม ท่าทางคล่องแคล่ว หน้าตาก็สวยเฉียบ Tetsu ลอบมองหน้าสาวน้อย ที่ตอนนี้กำลังใช้ช้อนคนถ้วยชาของตัวเอง อย่างเขิน ๆ "ผมเห็นว่า ต้องกลับจริง ๆ ขอบคุณสำหรับน้ำชานะครับ อร่อยมาก" เขากล่าวก่อนกลับ ที่จริงแล้ว การได้นั่งจิบน้ำชากับสาวสวย ช่างเป็นเรื่องที่แสนวิเศษ หากเค้าไม่บังเอิญไปเห็นรูปภาพสเก็ตที่มุมห้องนั่น รูปปลาโลมาที่โต้คลื่นอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางแสงอาทิตย์อัศดง มันทำให้ความทรงจำเก่า ๆ ของเขา พรั่งพรูออกมามากมาย ใช่มันคือฝีมือของน้องชายเค้าเอง ภาพที่เห็นถึงความน่ารักของ Hyde สมัยเด็ก ๆ "ทำไมนะ อยู่ ๆ ถึงกลายไปคิดถึงตอนที่คุณพ่อคุณแม่เสียได้นะ" Tetsu พูดกับตัวเอง มันสร้างความกังวลใจให้เขา เป็นห่วงเจ้าตัวเล็ก ที่ปานนี้คงรอเขาอย่างใจจดใจจ่อ ถึง Hyde จะอายุ 15 แล้ว แต่เค้าก็ยังคิดว่า Hyde คือเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ ที่ตามก้นเขาแล้วเรียก พี่ฮะ ๆ อยู่ตลอดเวลา เค้านึกถึง สมัยที่พ่อแม่ของเขายังอยู่ มันเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กชายอายุ 7 ขวบ ดังก้องกังวาลอยู่ในโสตประสาทของเขา
"ปลาโลมา hyde จัง ดูสิ ปลาโลมา " Tetsu เรียกน้องชายให้ดูปลาโลมา ที่แหวกว่ายอยู่กลางทะเล "ว้าวคุณปลาโลมา จริงๆด้วย" เสียงเล็กร้องร้องเจื๊อยแจ้ว ด้วยความตื่นเต้น "นี่ hyde วันหลังเราไปดูคุณปลาโลมากันใกล้ๆ ที่ พิพิธพัณฑ์ กันมั๊ย" "ไปสิฮะ สัญญานะฮะ" เจ้าตัวเล็กยิ้มร่า และยื่นนิ้วก้อย เพื่อขอยืนยันการสัญญา tetsu เกี่ยวก้อยตอบเป็นการสัญญา แล้วก็พุดขึ้นอีกครั้ง "ดูสิ hyde จัง พระอาทิตย์กำลังจะตก สวยจริงๆเลยนะ"hyde หันไปมองท้องฟ้า และมองพระอาทิตยที่กำลังเคลื่อนลงสู่ขอบฟ้าที่เห็นเป็นทะเล เป็นเส้นแนวยาวไม่มีที่สิ้นสุด แล้ว แล้วใบหน้าเล็กนั้นก็หันกลับมาหาพี่ชาย สีหน้า hyde ตอนนี้บอกได้ถึงความกังวลอะไรบางอย่าง ริมฝีปากเล็กนั้นก็เอ่ยถามขึ้นมา "พี่ฮะคุณพระอาทิตย์น่ะตัวร้อนไม่ใช่เหรอฮะ" Hyde เอื้อนเอ่ยถาม "อืมใช่สิ hyde รู้มั๊ยคุณพระอาทิตย์เนี๊ยะนะ เป็นสิ่งที่ร้อนที่สุดในโลกเลยนะ" tetsu ตอบน้องชายอย่างผู้รู้ แต่ตอนนี้ใบหน้าเล็กของ hyde นั้นกลับยิ่งสลดลง "แล้วคุณพระอาทิตย์ตกลงไปในน้ำ อย่างงี้คุณปลาโลมา จะไม่โดนคุณพระอาทิตย์ลวกเอาเหรอฮะ" น้ำตาเริ่มปริ่มขอบตา "คุณปลาโลมาจะเป็นอะไรไหมฮะพี่ tetsu" tetsu ถึงกับอึ้งไป กับความไร้เดียงสาของ hyde โธ่แล้วเขาจะอธิบายยังไงดีล่ะเนี๊ยะ ให้เจ้าตัวเล็กเข้าใจ "โอ๋ ๆๆๆ อย่าร้องนะคนเก่ง คุณปลาโลมาน่ะ ไม่เป็นอะไรหรอก hyde ดูสิทะเลออกจะกว้างใหญ่ ดูสิใหญ่กว่าคุณพระอาทิตย์อีก คุณปลาโลมาน่ะ เก่งนะไม่ว่ายไปหาตรงที่คุณพระอาทิตย์ตกลงไปหรอก ตอนนี้ hyde ก็ยิ้มออกมาได้อีกครั้ง "จริงเหรอฮะ คุณปลาโลมานี่เก่งจังเลยนะฮะ ดีจังผมอยากเก่งเหมือนคุณปลาโลมาจังฮะ" "คนเก่งก็ต้องไม่ร้องให้สิ" tetsu ใช่นิ้วปาดน้ำตาออกจากแก้มเนียน hyde "ฮะ ผมไม่ร้องแล้วไงฮะ" hyde ยิ้มกว้างให้กับ tetsu ภาพนั้นยังติดตาเขา รอยยิ้มนั้นช่างบริสุทธิ์ และยังไม่เปลี่ยนแปลง ตอนนี้เด็กเล็ก ๆ นั้น กลายเป็นหนุ่มน้อย สดใส ยืนต้อนรับเขาอยู่หน้าอพาท์เมนท์ Hyde วิ่งมาที่รถของเขา "ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ!" ร่างบางกล่าว แล้วยิ้มกว้างให้กับเขา................
any comment send here shieru_yume@laruku-cafe.com
© 2001 copy right shieru~Yume~ & Lipon, All rights reserved