Part..4

"WoW!! What's a nice girl!!" Mr Sax อุทานด้วยความตะลึงในความน่ารักน่าหยิกของ hyde
"เห็นมั้ยละคะ เนี่ยเพิ่งมาใหม่เลยนะฮ้า สดๆซิงๆ" เสียงมาม่าซังโปรโมทสินค้าตัวใหม่เต็มที่
"โอเคเลยครับ โผมชอบ เธอคนนี้ค่าตัวเท่าไหร่" Mr Sax ถามมาม่าซังทั้งๆที่ดวงตายังคงจับจ้องร่างงามที่กำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียง
"แหม ของใหม่ๆอย่างนี้ คงจะแพงซักหน่อยนะฮ้า ไม่ทราบว่าจะสู้ราคาไหวรึเปล่าละฮ้า" มาม่าซังถือโอกาสโก่งราคาสินค้า
"โผมให้ล้านนึงขาดตัว" Mr Sax กล่าวพร้อมกับหยิบเช็คเงินสดขึ้นมาเขียนแล้วยื่นให้มาม่าซัง เขารู้สึกถูกใจสินค้าตัวนี้มาก นอกจากผิวที่ขาวเนียนน่าสัมผัสแล้ว ยังมีใบหน้างาม ดวงตากลมโตอีกต่างหาก และเงินเพียงแค่ล้านเดียวก็ไม่กระเทือนกระเป๋าของอาเสี่ยอย่างเขาเท่าไหร่หรอก
"พอฮ้าาพอ เกินพอเลยฮ้า " มาม่าซังดวงตาเบิกโพลงด้วยความยินดีที่อยู่ๆก็มีเงินล้านนึงลอยมา
"งั้นเสี่ยรอซักครู่นะฮ้า เดี๋ยวอาฮั้นจะไปบอกเด็กให้เตรียมตัว ว่าแล้วมาม่าซังก็เปิดประตูเข้าไปหานู๋ hyde ผู้น่าสงสาร
"นี่ เธอรู้ตัวมั้ยยะว่าโชคดีมากเลยนะเนี่ย ได้ไปอยู่กะเสี่ย โอ้ย ชาตินี้สบายทั้งชาติ" มาม่าซังพูดกับ hyde hyde หน้าเอ๋อ เนื่องจากเขาไม่รู้เรื่องที่มาม่าซังพูดเลยซักนิดนึง เขาได้แต่พยักหน้าหงึกๆๆ
"เอ้า ตามชั้นมาสิยะ จะพาไปหาอาเสี่ย" มาม่าซังชักฉุน เมื่อยังเห็นร่างบางยังคงนั่งเฉย จึงถือโอกาสฉุดแขนนู่ hyde ให้เดินตามออกไป
"เสี่ยขา มาแล้วฮ้า สินค้าของเสี่ย" มาม่าซังกล่าวพร้อมกับดันร่างบางไปด้านหน้าให้เสี่ยดู
"โอ้ ซวยจริง (ตั้งใจจะพูกว่าสวยจริงๆ แต่พูดไม่ชัด)" เสี่ยกล่าวพร้อมกับยื่นมือไปจับก้นนู่ hyde
"เฮ้ย อะไรวะเนี่ย" hyde ตกใจมากที่อยู่ดีดีมีคนมาลวนลาม เขาจึงชกหน้าอีกฝ่ายกลับไปทันที ถึงตัวเขาจะเล็กแต่ก็ด้วยความที่เล่นกีต้าร์เป็น จึงทำให้พลังแขนเขาใช่ย่อยเหมือนกัน เป็นเหตุให้อาเสี่ยหงายหลังก้นจ้ำเบ้าลงบนพื้นทันที
"นี่หล่อน ทำอะไรเนี่ย ขอโทดอาเสี่ยเดี๋ยวนี้นะยะ" มาม่าซังสั่งพร้อมกับเข้าไปช่วยพยุงอาเสี่ยจากพื้น
hyde ชักเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากลซะแล้ว "เผ่นดีกว่า" hyde คิดในใจ พร้อมกับใส่เกียร์หมาวิ่งออกจากที่นั่นทันที
"เฮ้ย ตามมันไปเร็ว" มาม่าซังตะโกนสั่งเด็กๆ เมื่อเห็นว่าถุงเงินกำลังจะหลุดลอยไป เป็นเหตุให้ผู้ชายล่ำบึกทั้ง 4 คนวิ่งตามนู๋ hyde ไปทันที
"แฮ่กๆๆ โอ้ยเหนื่อยชะมัด" hyde บ่นทั้งๆที่ยังคงวิ่งไปเรื่อยๆ เนื่องจากชายล่ำบึกทั้ง 4 ยังคงวิ่งตามเขามา ขาทั้ง 2 เริ่มรู้สึกล้าลงๆ แต่ก่อนที่ชายทั้ง 4 จะวิ่งมาทัน เขาก็วิ่งไปชนกับชายคนหนึ่ง
"โอ้ย ไอ้บ้านี่ชนมาได้ หลีกไปว้อย คนกำลังรีบๆอยู่" hyde ตะคอกใส่ชายที่เขาชน ทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายผิดแท้ๆ
"อ๊ะ ชิบหายแล้ว" hyde สบถ เมื่อเห็นชายทั้ง 4 วิ่งตามมาทันจนได้ 1 ใน 4 คนเดินเข้ามาจับแขน hyde ทำให้ hyde ต้องดิ้นสุดแรงเกิด เพิ่อที่จะหนี แต่ดิ้นยังงัยก็ไม่หลุด
"ปล่อยนะโว้ย ไอ้มืด" hyde ตะคอกใส่ พร้อมกับใช้ฟันกัดที่ต้นแขนไอ้มืดล่ำบึก ทำให้อีก 3 คนต้องเข้ามาช่วย
"พี่ชายทั้ง4 คนเค้าไม่อยากไปด้วย ทำไมต้องไปบังคับเค้าละครับ" ชายคนที่ hyde ชน กล่าวขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปช่วย
"อย่ายุ่งหน่าไอ้น้อง ถ้าไม่อยากเจ็บตัว" 1 ใน 4 กล่าวขึ้น พร้อมกับใช้มือกระชากเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่าย
"โอ๊ะ โอ่ ผมก็ไม่อยากให้พี่เจ็บตัวเหมือนกัน เพราะฉะนั้นปล่อยเด็กไปเถอะ"
"วอนซะแล้ว" ไอ้มืดกล่าวพร้อมกับเหวี่ยงหมัดไปหาอีกฝ่ายทันที ทำให้ hyde หลับตาปี๋ไม่กล้ามอง แต่แทนที่ ชายผู้นั้นจะโดนหมัดกลับกลายเป็นฝ่ายไอ้มืดที่โดนทุ่มลงไปกองกะพื้น ไอ้มืดอีก 3 เมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองเป็นฝ่ายแพ้ จึงกรูเข้าไปรุมชายผู้นั้นทันที
hyde ตกใจทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนตัวแข็งอยู่กะที่ (แทนที่จะหนี) แต่แล้วเขาก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นไอ้มืดทั้ง 4 เป็นฝ่ายแพ้ราบคาบ
" เอ่อ ท..แท้งกิ้ว เวรี่มัช" หลังจากยืนคิดตั้งนาน hyde จึงกล่าวขอบคุณชายที่ช่วยตนเอาไว้
"ถ้ามันลำบากนักก็ไม่ต้องพูดก็ได้" ชายผู้นั้นกล่าวทั้งๆที่พยายามกลั้นหัวเราะที่เห็นอีกฝ่ายเงอะงะพยายามพูดภาษาอังกิด
"อ้าว คุณพูดภาษาญี่ปุ่นได้หรอฮะ" hyde ถามแปลกใจ
"แหงสิ ก็เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นนี่ ถ้าพูดไม่ได้สิแปลก"
hyde พยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ "ยังงัยก็ ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผม" hyde กล่าวพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร เป็นเหตุให้ร่างสูงหน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะนึกอะไรขึ้นมาได้
"เฮ้ย น..นายเป็นผู้ชายหรอ?" ชายผู้นั้นถาม เมื่อได้ยินคำลงท้ายที่ร่างเล็กใช้
"แหงสิ ชายจริงแท้ 100%" hyde เริ่มฉุนขึ้นมาตะหงิดๆ "งั้นลาละ" hyde กล่าวก่อนจะหันหลังเดินจากไป
"ด..เดี๋ยวสิ นายชื่ออะไรหนะ" ร่างสูงตะโกนถามทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าจะถามไปทำไม
"ไม่บอกโว้ย ไอ้บ้า" hyde ตะโกนตอบกลับมา ก่อนที่จะวิ่งจากไป
ร่างสูงได้แต่มอง hyde จากไป ทั้งๆที่ยังรู้สึกเสียดาย "เอ๊ะ เรานี่ท่าจะประสาท อีกฝ่ายเป็นผู้ชายแท้ๆ" เขาพึมพำกับตัวเองก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นสมุดเล็กๆเล่มหนึ่ง เขาจึงหยิบมันขึ้นมาดู พร้อมกับยิ้มให้กับตัวเองเมื่อพบว่ามันคือ passport ของร่างเล็กที่พึ่งเดินจากไป
"หึๆ เราต้องได้เจอกันอีกแน่ hyde" ร่างสูงกล่าวกับตัวเองก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถสปอร์ตเปิดประทุนที่จอดอยู่แล้วขับออกไป