~ Anata ~
" HoneY "
by Anatano_Niji
รอบด้านมืดลงหมดแล้ว แต่ชายหนุ่มร่างบางยังคงสงบนิ่งอยู่ในรถเช่นเดิม เขาขับรถกลับมาถึงหน้าบ้านนานมากแล้ว แต่ก็ยังไม่มีทีท่าจะขยับลงจากรถสักนิด จนเมื่อมีเสียงประหลาดดังขึ้น ทำให้เขาสะดุ้งโหยงตื่นขึ้นมาจากภวังค์
ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ไฮโดะ .เฮ้!!! เฮ้ !!! ไฮโดะ เท็ตสึนั่นเองที่เรียกให้เขามีสติขึ้นมา ใจที่ลอยตามติดไปกับใครคนนั้นจึงกลับเช้าสู่สภาวะปกติ ชายหนุ่มกดเปิดล็อคและก้าวลงมาจากรถ
ว่าไง เท็ตจัง มีอะไรเหรอ??? แล้วเนี่ย มาทุบรถฉัน ปัง ปัง ปัง เนี่ย ถ้ามันบุบมันพังขึ้นมาจะทำยังไง มันยิ่งบอบบางอยู่ซะด้วยเนี่ย หา . "
ก็ ก็ ฉันเรียกนายเท่าไหร่ ก็ไม่เห็นนายตอบไร ก็นึกว่าเป็นไร ไปน่ะสิ โทษทีนะ "
เท็ตสึทำหน้าจ๋อย เมื่อโดนร่างบางตรงหน้าบ่นอุบเอาเมื่อครู่
แล้วนายมีอะไรกับฉัน มืดแล้วทำไมยังไม่กลับบ้ง กลับบ้านไปนอนซะล่ะ?
ก็ฉันเป็นห่วงนายนี่ แล้วเนี่ยไปทำอะไรมาถึงได้กลับเอามืดอย่างนี้ล่ะ?
อ๋อ ขับรถกินลมเล่นมาเรื่อย ๆ น่ะ ไม่มีอะไรหรอก ไฮโดะ ตอบไปอย่างเลี่ยง ๆ ไม่อยากที่จะให้เท็ตสึรู้ว่าเกิดอไรขึ้นกับเขาที่ชายทะเลนั่น
แล้วนี่กินข้าวมาหรือยังล่ะ ฉันซื้อ โซบะหน้าเทมปุระมาด้วย เดี๋ยวขึ้นไปแล้วจะอุ่นให้ เท็ตสึพูดพลางจัดการล็อครถของไฮโดะ แล้วลากร่างบางที่ยัง งง ๆ กับคำพูดรัวเป็นชุดของเท็ตสึเมื่อครู่ขึ้นไปบนบ้าน ไฮโดะคิดในใจ
เท็ตสึ ก็ยังคงเป็นเท็ตสึอย่างนี้อยู่วันยันค่ำ พลางหัวเราะคิกคิก กับความคิดของตัวเอง
โซบะเทมปุระ ร้อน ๆ มาแล้วจ้าาาาา เสียงแจ๋ว ๆ ของเท็ตสึดังมาก่อนที่ตัวจะมาถึงซะอีก
ไฮโดะ ก้มมองชามโซบะเทมปุระที่ควันขึ้นฉุย ๆ พลางสูดกลิ่นหอม .
หอมจัง เท็ตจัง ซื้อมาจากไหนน่ะ ร่างบาง พูดพลางไม่รอช้าที่จะหยิบตะเกียบมาเป็นอาวุธ โดยพลัน
กินก่อนนะคร้าบบบบบ เสียงใสของคนตัวเล็ก ดังขึ้นก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตากิน โซบะเทมปุระในชามซะหมดเกลี้ยงอย่างรวดเร็ว ทำเอาเท็ตสึที่นั่งกินอยู่ข้าง ๆ มองตามอย่าง งง ๆ
ไปอดอยากปากแห้ง มาจากไหนน่ะ ไฮโดะ ถึงฟาดซะเรียบอย่างเร็วอย่างนี้
ก็ตั้งแต่บ่ายกินของที่นายทำให้แล้วก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยน่ะ ว่าพลางหยิบแก้วน้ำชาที่เท็ตสึยื่นให้ ซดเข้าไปอย่างจัง
โอ๊ย!!!! ร้อน ร้อน ร้อน ลิ้นพองแล้วเนี่ย เท็ตจัง นายจะฆ่าฉันหรือไง ร่างบางตะโกนโหวกเหวกพลางวิ่งไปที่ตู้เย็นคว้าเอาน้ำแข็งมาอมไว้ในปาก
เท็ตสึ ทั้งตกใจ ทั้งขำ ไปกับอาการของร่างบางเสียมิได้ แต่เขารู้ดีในความร่าเริงอย่างนี้ จะต้องมีอะไรปิดบังเขาอยู่แน่ ๆ เพียงแต่เขาไม่อยากจะถามขึ้นมาเท่านั้นเอง
. เมื่อจัดการล้างถ้วยชามเสร็จ เท็ตสึก็ขอตัวกลับก่อน แต่เสียงแจ๋ว ๆ ที่ตอบกลับมากลับไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากได้ยินสักเท่าไหร่
อื้อ กลับแล้วเหรอ บายย สิ้นสุดคำพูดร่างบางก็หันกลับไปสนใจ TV ต่อ ทิ้งให้เท็ตสึทำหน้าจ๋อยผิดหวังคอตกกลับไป
.. จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ เสียงนกเล็ก ๆ ส่งเสียงเจื้อยแจ้วในยามเช้า ทำให้ร่างบางที่อยู่บนที่นอน ดึงเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงไว้ แต่เสียงเหล่านั้นก็ใช่จะเงียบเสียงไปไม่
โอ๊ย คนจะหลับจะนอน ส่งเสียงร้องกันอยู่ได้ ว่าแล้วคนร่างบางก็กระโดดผึงเดินไปที่ริมหน้าต่าง พลางมองหน้านกพวกนั้นอย่างเอาเรื่อง แต่แล้วก็มีเสียงหัวเราะ คิก คัก ของใครบางคนดังขึ้นทำให้ร่างบางต้องหันตามไปทางเสียงนั้น
เท็ตสึนั่นเอง ที่ยืนขำอยู่ด้านล่างโคนต้นไม้ เขาเพิ่งมาถึงพอดีกับตอนที่ไฮโดะเดินมาจ้องหน้าบรรดานกทั้งหลายที่ริมหน้าต่าง
ขำอะไรน่ะเท็ตจัง คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่เดี๋ยวเหอะ ร่างบางทำหน้าบึ้งใส่พร้อมกับปิดหน้าต่างใส่ดังปัง
อ้าว งอนซะแล้ว เท็ตจังยังคงขำอยู่กับท่าทางของร่างบางที่ทำใส่เขา ก่อนที่จะเดินขึ้นไปหาคนขี้งอนที่อยู่บนห้อง
แกร้ก แกร้ก เท็ตจังขยับจะเปิดประตู แต่ปรากฎว่า คนข้างที่แสนงอนกลับล็อคประตูไม่ให้เขาเข้าไป ทำให้เท็ตสึต้องยืนง้ออยู่นาน และสุดท้ายก็มุขเดิม ๆ อีกนั่นแหละที่ใช้ได้ผล
เฮ้ ไฮโดะ เปิดเหอะน่า ฉันมีของดี ของอร่อย มาฝาก เสียงเท็ตสึยังคงงอนง้อต่อไป
ก็ฉันขอโทษแล้วไงล่ะ อย่างอนเป็นผู้หญิงไปหน่อยเลย น่านะ เปิดหน่อยน่า
ไม่ ยังไงก็ไม่เปิด นายอยากมาหัวเราะเยาะฉันทำไมล่ะ เสียงคนร่างบางตัวเล็กตวาดแหว ๆ กลับมาทำเอาเท็ตสึกลั้นหัวเราะแทบตาย แต่ยังคงทำเสียงออดอ้อนต่อไป
นี่ เปิดเหอะน่า ไอ้ที่ว่าของดี ของอร่อยเนี่ย ของโปรดนายเชียวนะ เท็ตสึยังคงไม่ละความพยายาม เขายังคงงอนง้อ คนร่างบางตัวเล็กข้างในต่อไป แต่แล้วเขาก็แทบจะกลั้นหัวเราะไม่ไหว เมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังมาจากข้างใน
จ๊อกกกก จ๊อกกกก เสียงท้องของไฮโดะร้องนั่นเอง ทำให้ คนร่างบางหน้าแดงขึ้นมาทันตาเห็น
สุดท้าย ไฮโดะก็ทนเสียงร้อง + ความหิวของตัวเองไม่ไหว ลงท้ายก็ต้องเปิดให้เท็ตสึเข้ามาอยู่ดี เขากดเปิดล็อคและเปิดประตูออกแต่ ร่างบางยังคงทำหน้าบึ้งใส่เท็ตสึอยู่ดี แถมพูดแก้เขินอีก
ฉันยังไม่หายโกรธนายหรอกนะ แต่กลัวว่าของที่นายซื้อมามันจะเสียของหรอกน่ะ ถ้าฉันไม่กินมัน ว่าแล้วก็ดึงถุงของกินไปจากมือเท็ตสึเอาดื้อ ๆ
เมื่อจัดการกับธุระของท้องเสร็จ พ่อคนร่างบางก็เริ่มรื้ออุปกรณ์วาดรูป และผ้าใบที่ตกแต่งอีกนิดหน่อยก็ส่งให้ลูกค้าได้แล้วออกมา เท็ตสึกล่าวชมออกมาอย่างจริงใจ
สวย . สวยมากเลยคราวนี้ นายวาดออกมาได้สวยกว่าทุกครั้งจริง ๆ ทำเอาร่างบางเขินไปหน่อย ก่อนจะตอบแก้เก้อ
ก็เหมือน ๆ ทุกทีแหละน่า แต่อาจจะมีอะไรนิดหน่อยก็แค่นั้น คำพูดนี้ทำเอาเท็ตสึแปลกใจ
อะไรเหรอที่ว่ามีอะไรนิดหน่อยน่ะ???
ปะ ปะ ปะ.. ปล่าว ไม่มีอะไรหรอกก็แค่ อารมณ์ฉันดีก็เลยวาดรูปคล่องขึ้นนั่นแหละ ไฮโดะตอบเลี่ยง ๆ ไปอีกตามเคย ทำ
เอาเท็ตสึต้องจ้องหน้าเพื่อคาดคั้นความจริงกับไฮโดะ
เหอะน่า นายไม่เชื่อฉันเหรอ เฮ้อ! แล้วเนี่ยสายแล้วนะ ยังไม่ไปเปิดร้านอีกเหรอ ปิด ๆ เปิด ๆ แถมบางทีก็เปิดสาย เดี๋ยวลูกค้าก็หายไปหมดหรอกนั่น ว่าพลางร่างบางก็รุนหลัง คนที่สูงกว่าไปที่ประตู
ไปเปิดร้านได้แล้ว เดี๋ยวว่าง ๆ หรือไม่เสร็จงานเดี๋ยวจะแวะไปหาแล้วกัน พูดจบก็ปิดประตูผลัวะทันที
เฮ้อ!!! เสียงของเจ้าของห้องถอนหายใจออกมาซะเฮือกใหญ่
เท็ตจังนี่จ้องจับผิดซะจริง เสียงร่างบางบ่นออกมาซะดัง ก่อนที่จะเดินไปทิ้งตัวลงที่โซฟา
.. จากวันนั้นจนถึงวันนี้ อาทิตย์นึงแล้วสินะ แต่ภาพของใครคนนั้น ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว รอยจูบของเขาคนนั้น ยังคงตรึงอยู่ในใจไม่ลืมเลือน
เช้านี้ ไฮโดะ ตื่นขึ้นมาแต่เช้า คงจะเป็น เพราะความฝันด้วยละมั้ง ที่ทำให้เขาลุกขึ้นมาแต่เช้าอย่างนี้ ไฮโดะนั่งครุ่นคริดถึงความฝันเมื่อคืน เขาคนนั้นอีกแล้ว ที่เข้ามาวนเวียนอยู่ในความฝันของไฮโดะตลอดเวลา
.. สายมากแล้วแต่ไฮโดะยังคงเอนตัวพิงอยู่บนเตียง จนในที่สุด เขาก็ทนเสียเรียกร้องของหัวใจตัวเองไม่ไหว ร่างบางลุกพรวดพราดเดินเข้าไปในห้องน้ำจัดการกับตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะคว้ากุญแจรถขับออกไป จุดหมายปลายทางคือชายทะเลแห่งเดิมนั่นเอง แต่เมื่อไปถึง ไฮโดะกลับพบเพียงแต่ความว่างเปล่า ไม่มีเงาของใครคนนั้นอยู่เลย เขาเดินไปนั่งรออยู่ที่มุมเดิมที่เคยพบกัน จนเมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนาน ตะวันเริ่มคล้อยลงทุกที แต่ก็ยังไม่มีเงาของใครคนที่เขาเฝ้ารออยู่เลย
.. เมื่อลำแสงสีทองสุดท้าย กำลังจะลาลับขอบฟ้าไป ไฮโดะหยิบกล่องไม้ขีดไฟ ที่เขามักจะพกติดตัวไว้เสมอ ตั้งแต่ได้รับมา Zak Pub ชื่อร้านบนกล่องไม้ขีดไฟ ทำให้เขาตัดสินใจ เดินตรงไปที่รถและขับออกไป จุดหมายปลายทาง Zak Pub นั่นเอง
ร่างบางก้าวลงมาจากรถ ข้างหน้าเขาคือสถานที่อันแปลกตา ซึ่งเขาไม่เคยที่จะเหยียบมาแถวนี้เลยด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจเดินเข้าไป ด้วยทนเสียงหัวใจตนเองร่ำร้องไม่ไหว ข้างในเสียงดังอึกทึกมากมาย จังหวะเพลงร็อคหนักหน่วงถูกบรรเลงขึ้นก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นอารมณ์หวาน ๆ แบบบัลลาร์ดร็อค ซึ้ง ๆ ไฮโดะ ยังคงสอดส่องสายตาหาใครคนนั้นอยู่อย่างไม่ลดละ จนเมื่อเขาเหลือบไปที่เคาน์เตอร์บาร์
อา .. ไฮโดะ อดที่จะอุทานและยิ้มออกมาไม่ได้ เขาอยู่นั่นเอง เขาก้าวเดินออกไปหาและตรงไปทักทายอย่างไม่ลังเล เมื่อทักทายกันได้หอมปากหอมคอ ก่อนที่ซากุระจะสั่งไวน์กับ พนักงาน และยื่นส่งให้กับไฮโดะ เขารับมาจิบเล็กน้อย ก่อนที่จะวางลงบนโต๊ะ จนเมื่อซากุระเอ่ยถามนั่นแหละ
วันนี้แวะมาหาผมได้ มีอะไรให้ผมช่วยหรือครับ ซากุระเอ่ยถามหยั่งเชิงเล็กน้อย
เอ่อ คือ ผม คือ ผมอยากเปลี่ยนสถานที่ดูบ้างน่ะครับ ร่างบางตอบด้วยความอายก่อนที่จะหยิบแก้วไวน์ซดจนหมดแก้วในคราวเดียว
เฮ้!!!! คุณ เดี๋ยวก็เมาหรอก ไม่ทันขาดคำ ไวน์ในแก้วก็ลงคอไฮโดะไปหมดเรียบร้อย
แค่ก แค่ก แค่ก
อ่า .. ไม่ทันซะแล้ว จะบอกว่าไวน์นี้ค่อย ๆ จิบน่ะได้ แต่ถ้าคออ่อนอย่างนี้ แล้วล่อซะหมดคราวเดียว ท่าจะไม่ไหวแน่
ซากุระบ่นกับตัวเอง แต่ร่างบางตรงหน้าเขาสิไม่รับรู้อะไรแล้ว ไฮโดะสั่งไวน์มาดื่มอีกแก้ว โดยที่ซากุระก็ไม่กล้าที่จะทักท้วงอะไร ไม่นาน ไฮโดะก็ฟุบลงไปนอนกับโต๊ะ เดือดร้อนให้ซากุระต้องประคอง ขึ้นไปพักบนห้องตัวเอง ด้านบน เขาจัดแจงหาผ้าชุบน้ำเย็น มาเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับไฮโดะ เพื่อหวังจะให้สร่างเมา แต่เมื่อซากุระเริ่มซับผ้าลงไปบนคอ ผ้าที่เย็นนั้น กลับทำให้ไฮโดะครางออกมา เรือนร่างอันขาวนวลและบอบบาง ใบหน้าที่คมราวกับผู้หญิง ทำให้ซากุระอดใจไม่ไหว เขาก้มลงประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากบาง ไฮโดะเองก็ตอบรับความรู้สึกนั้นเป็นอย่างดี พลางโอบกอดรอคอซากุระไว้ เมื่ออะไร ๆ ก็ฉุดไม่อยู่อีกแล้ว ณ ตอนนี้ ซากุระเริ่มไซร้ลงมาที่ติ่งหู ก่อนที่จะขบมันเบา ๆ ทำเอาเสียงของไฮโดะกระเส่าเล็กน้อย ซากุระเริ่มไล้ลงมาที่คอ ก่อนที่มืออันแสนซุกซนของเขาจะลูบไล้เคลื่อนเข้าไปยังใต้เสื้อตัวบางนั้น เมื่อสัมผัสแห่งรักสอดแทรกเข้าไป ทำเอาร่างบางเองก็สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะลงท้ายด้วยความสุขสันต์ที่มีแก่ทั้งคู่
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~