~ Anata ~

" Blue Light Dream "

by Anatano_Niji

~ เรื่องราวจากหนหลังครั้งก่อน ติดตามมาจนถึงตอนนี้ เงาของเขาคนนั้น ที่ติดตามเขามา เขาที่เธอไม่เคยได้พบพานหน้าตาสักครั้ง มีเพียงแผ่นหลังที่เดินลับไปเท่านั้นที่มองเห็นได้แต่ไกล ~

ในความอ้างว้างแห่งหมอกควัน มองไปข้างหน้า ที่เห็นอยู่ไกลแสนไกลนั่น ดวงตาวันกำลังจะลาลับขอบฟ้าไป แว่วเสียงคลื่นกระทบฝั่งเป็นระยะ ๆ มา
เด็กหนุ่มเริ่มเดินก้าวไปตามเสียงนั่น
" กลิ่นทะเล..." เด็กหนุ่มคิดในใจ
" ที่นี่ที่ไหนกันแน่นะ ทำไมมันถึงดูเวิ้งว้าง เปล่าเปลี่ยว ปราศจากผู้คนเช่นนี้ แต่ช่างมันเถอะ"
เขาเริ่มก้าวเดินออกไปตามเสียงที่ได้ยินนั้น
"นั่น แสงสว่างข้างหน้านั่น คงจะถึงแล้ว " เมื่อเขาลอดผ่านพุ่มไม้พุ่มสุดท้ายออกมา
"...อา..... " คำติดปากที่เขามักจะใช้ประจำเมื่อพบเห็นสิ่งที่ถูกใจ
"สวยเหลือเกิน... ทะเล ....หาดทรายขาว...ไม่อยากเชื่อเลย"

เขาเริ่มวิ่งถลาออกไปบนพื้นทรายอย่างสนุกสนาน
"ทรายที่นี่น่านอนจัง..."

สิ้นคำพูดเขาก็ลงไปนอนกลิ้งอยู่กับพื้นทรายเสียแล้ว
เมื่อนอนเล่นบนทรายจนเบื่อแล้ว เขาก็เริ่มเดินลงไปทางทะเล น้ำทะเลซึ่งใสจนเป็นสีเขียวอมฟ้า สวย ใส อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
เด็กหนุ่มเริ่มวักน้ำใส่หน้า
"น้ำใส เย็น ดีจัง" ว่าแล้วเขาก็กระโจนลงไปในน้ำและแหวกว่ายไปมาราวดั่งปลา
"อา..สนุกจริง ๆ ไม่เคยสนุกอย่างนี้มาก่อนเลย.."
เขาหัวเราะสนุกสนานกับการได้เห็นปลาตัวเล็ก ๆ ฝูงใหญ่ว่ายไปมารอบ ๆ ตัวเขา
เด็กหนุ่มเพลิดเพลินอยู่กับสิ่งเหล่านี้อยู่นาน ก่อนที่จะเริ่มมองสำรวจไปรอบ ๆ บริเวณนั้น พลันสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นที่หมู่หินระเกะระกะไกล ๆ นั่น เหมือนมีเงาของใครบางคน
นั่งอยู่ตรงก้อนหินเหล่านั้น เขาเริ่มเดินขึ้นมาจากทะเล แล้วเริ่มเดินตรงไปทางหมู่หินระเกะระกะนั่น
เงาของใครบางคนนั่นเริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างให้เห็นชัดเจนขึ้น เด็กหนุ่มเพ่งมองอย่างพิจารณา มีอะไรสักอย่างสะกิดใจเขาอยู่ เงาของใครคนนั้น เหมือนเขาจะรู้สึกคุ้นเคยซะเหลือเกิน เมื่อเขาเข้าไปในระยะที่เห็นชัดได้เขาเอ่ยปากเรียกใครคนนั้นขึ้นมา
"คุณ... คุณเป็นใคร ทำไมมาทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียว??"
ไม่มีเสียงตอบใด ๆ กลับมา มีเพียงเงาของใครคนนั้นกลับลุกขึ้นแล้วเดินหันหลังออกไปจากเขา
"เดี๋ยวก่อนสิ คุณ รอผมเดี๋ยว" เด็กหนุ่มเริ่มตะเกียกตะกายขึ้นไปตรงหมู่หินที่ระเกะระกะนั่น แต่ก็ไม่ทัน เงาของใครคนนั้นที่ก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว และง่ายดาย
เด็กหนุ่มยังไม่ลดละความพยายาม เขาเริ่มก้าวและวิ่งตามออกไป แต่แล้วเขาก็สะดุดล้มลง ด้วยแง่หินที่โผล่พ้นพื้นทรายมาเพียงนิด ทำให้เขาลงไปนอนกองอยู่กับพื้น
เขาเงยหน้าขึ้นมามองหาเงาของใครคนนั้น เขากำลังจะไปแล้ว
"..ไม่ ..เดี๋ยวสิ รอฉันด้วย รอฉันด้วย" เงาของใครคนนั้นหายไปตรงเงามืดของพุ่มไม้

"ไม่......... ทำไมต้องทิ้งฉันไปด้วย ไม่นะ อย่าปล่อยฉันไว้คนเดียว...ไม่ม่ม่ม่ม่ม่...."
"ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง " เสียงทุบประตูดังขึ้นมาทำให้ ชายหนุ่ม ตื่นขึ้นมาจากความฝัน ความฝันที่เขาฝันซ้ำแล้วซ้ำเล่า มาตลอดตั้งแต่เด็ก เงานั่นเป็นของใครกันนะ
ทำไมเขาต้องเดินหนีฉันไปด้วย ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะคิดอะไรต่อ
เสียงทุบประตูซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ดังขึ้นมาขัดเสียก่อน
"ปัง ปัง ปัง ไฮโดะ ฉันรู้นะว่านายได้ยิน ลุกมาเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ"
นั่นแหละคนทำลายประสาทของเขาแต่เช้า นึกในใจเสร็จ ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นจากเตียงด้วยความงัวเงียไปเปิดประตู ให้ผู้มาเยือนในยามเช้า
"นายนั่นเอง มาทำไมแต่เช้ากันนะ.." หนุ่มร่างบางหน้าสวยหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง ด้วยท่าทางยังโสลเสลอยู่ ร่างบางเข้ารูปในชุดนอนตัวยาว ผมยาวสลวย ปล่อยสยายอยู่เบื้องหลัง เขาก้าวเดินไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้โซฟาข้างหน้าต่างที่จัดอยู่ตรงมุมห้อง ตัวโปรดที่เขามักจะนั่งเป็นประจำ
ผู้มาเยือนมองตามด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม ......
"นี่ถ้านายเป็นผู้หญิงจริง ๆ ก็ดีน่ะสิ " เขาคิดในใจ
ภาพที่เห็นตรงหน้า ดูเหมือนสาวสวยนางหนึ่งนั่งด้วยอาการกอดเข่าอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างกว้าง แสงแดดที่สะท้อนเข้ามาในยามเช้า ทำให้เขานึกไปว่า
"นี่คือหญิงสาว มิใช่ชายหนุ่มร่างบางหน้าสวย"

โครงหน้าสวยได้รูป คิ้วเรียวงามเข้ากับใบหน้า ดวงตากลมที่มองอะไรช่างสดใสไปเสียหมด จมูกสวยได้รูป ปากเรียวบางรับกับโครงหน้า ผมยาวสลวยปล่อยสยายไว้ด้านหลัง แต่ไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรต่อไป หนุ่มร่างบางคนเดิมก็หันกลับมามองทางเขา
"นายมาทำไมแต่เช้าน่ะ?..."
"ก็ ก็คือ ...เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับน่ะ ก็เลย..ว่าจะมาชวนนายขับรถไปเที่ยว ที่ไหนก็ได้ ไกล ๆ กันสักหน่อยก็ดีน่ะ"
ผู้มาเยือนพูดด้วยสายตาเว้าวอน และวิงวอนอยู่ในที
"นายเป็นอะไรของนายน่ะเท็ตจัง...มีเรื่องอะไรหรือป่าว ถึงได้นอนไม่หลับน่ะ"
หนุ่มร่างบางถามด้วยน้ำเสียงที่อดเป็นห่วงมิได้
"เปล่าหรอก ไฮโดะ ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้แหละ ว่าแต่ตกลงนายจะไปกับฉันไหมล่ะ"
"อือ ก็ได้ ไปก็ได้ " เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
"ว่าแต่นายเถอะเป็นอะไรไปล่ะ นั่งเหม่ออยู่นั่นแหละ ไม่สบายอะไรหรือป่าว"
คราวนี้น้ำเสียงของอีกฝ่ายแหละที่ร้อนรนซะเหลือเกินกับอาการท่าทางของ หนุ่มร่างบาง พลางลุกจะขยับเข้าไปใกล้
"ไม่มีอะไรหรอก ก็เหมือนเดิม ๆ นั่นแหละ ฝันถึงทะเล ทะเลที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วก็เงาของใครอีกคน ไม่รู้สินะ ฉันอยากรู้จัง เขาเป็นใครกันแน่นะ ทำไมฉันถึงฝันถึงเขามาตลอด ฝันมาอย่างนี้ตั้งแต่ฉันจำความได้"
สีหน้าของไฮโดะเริ่มเปลี่ยนเป็นครุ่นคิด คิ้วเรียวสวยเริ่มย่นมาตรงกลางหน้าผาก
สายตาของเท็ตสึดูภายนอกเหมือนปกติ แต่ลึก ๆ ข้างในสิ ไม่มีอะไรจะทำให้เขาเจ็บปวดได้มากกว่านี้อีกแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา ชายคนที่เขารัก กลับฝันถึงคนอื่นมาตลอด แล้วเขาล่ะ เขาจะได้มีโอกาสเป็นคน ๆ นั้นบ้างไหม
"ไปเถอะ ลุกไปล้างหน้าล้างตา แต่งตัวเถอะ สายแล้วเดี๋ยวแดดจะร้อน"
เขาพูดพลางฉุดร่างบาง ขึ้นมาจากโซฟา ร่างบางเสียหลักจะล้ม แต่เท็ตสึก็เข้ามารับไว้ได้ทัน ร่างบางตกอยู่ในอ้อมกอดของเท็ตจังอย่างเลี่ยงเสียไม่ได้
"อา..."

เท็ตสึนึกในใจ เขาแทบไม่อยากจะปล่อยเธอเสียเลย อยากจะกอดเอาไว้เสียอย่างนี้ แต่ เขาต้องยอมรับความจริง ความจริงที่ว่า ร่างบางตรงหน้าไม่ได้คิดอะไรกับเขาเกินเลยไปกว่าคำว่า "เพื่อน" เท่านั้น
"ปล่อยฉันซะทีสิ เท็ตจัง ฉันจะได้ไปอาบน้ำ ล้างหน้าล้างตาซะที"
ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงดุนิด ๆ
"อ๋อ ๆ โทดที ไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะจัดการอาหารเช้าให้นายเอง รีบ ๆ หน่อยก็ดีนะ นายยิ่งชอบอาบน้ำนานอยู่ด้วย"
"รู้แล้วน่า แป๊ปเดียว แป๊ปเดียวเท่านั้นแหละ" ร่างบางสวนกลับมาทันที
"ฉันก็เห็นนายพูดอย่างนี้ทุกทีนั่นแหละ แล้วฉันก็นั่งรอนายจนแทบหลับประจำ"
เท็ตจังก็สวนกลับทันทีไม่แพ้กัน
"โอเค โอเค คราวนี้แป๊ปเดียวแน่นอน ว่าแต่ฉันขอขนมปังปิ้ง กับกาแฟแก้วเดียวก็พอนะ" ร่างบางพูดพลางยังหันมาสั่งอีกต่างหาก
"โอเค โอเค เดี๋ยวฉันจัดการให้" เท็ตสึพูดตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ
ร่างบางหันมายิ้มให้ก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ.............

Intro...