Manifesto del pasajero
Krasnayin is dood; Leve de nieuwe kunst!
Met het oog op het verpulverende manifest van Vlaanderens beroemdste én enige futurist E.L. Krasnayin enigszins te relativeren en desnoods zelfs volledig teniet te doen wens ik mijn opinie betreffende de al dan niet geurende lijken der literatuur en de in een vat van verveling wegzakkende beeldende kunst te openbaren d.m.v. een contra-manifest. Hierbij lijkt het dan ook wijs om naar de toekomst zulke lange zinnen te vermijden.
In zijn 1 mei-manifest riep reeds vermelde literatuur dood uit, waarbij hij terecht de moerasliteratuur van wijlen Hugo Claus en Gerrit Komrij aanhaalde. Eerlijkheid en minieme kennis terzake dienen mij toch te wijzen op het gebrek hiervan bij onze brave futurist; immers, de wereld der literatuur heeft de laatste jaren wel meer nieuwe tekst-producerende kunstenaars geworpen. Ik denk daarbij aan een Paul Mennes, wiens voortbrengsel 'Soap' beslist eens door Krasnayin mag doorbladerd worden. Niet in het minst is dit dode literatuur, integendeel, ze is zo springlevend als een giraf met een zonnebril !
Doch, laat U nu niet misleiden, betreffende literaire lijken kan België wel tellen, maar verlies de minderheid die vernieuwing brengt vooral niet uit het oog.
Bij het lezen van 'Kunst is dood; Leve de nieuwe kunst' kan men zich afvragen of Krasnayin ooit andere dingen leest dan het toch wel om die status bekende kutblad Humo. Tracht een beetje de literatuur bij te houden, en U zal beslist opvallen dat Brusselmans al jàren schreeuwt dat de roman dood is. Kom alsjeblief vijf jaar later niet af met - trots door de toch wel remarkabele ontdekking - de 'onvoorstelbaar vernieuwende' boodschap dat Literatuur dood is !
Dus verklaar IK heden :
E.L. Krasnayin is passé !
(en dat voor een futurist!)
Alweder eerlijkheid gebied mij te vermelden dat ik Krasnayin persoonlijk ken. Vandaar ook mijn verbazing vanwege zijn manifest. Toen ik hem op een vrolijke, schitterende, miezerige dag tegenkwam, leek hij een voldaan man, die net het Museum der Schone Kunsten in Brussel had bezocht en volledig onder de indruk was van fantastische vernieuwende voortbrengselen die daar werden gebracht. Enkele dagen later lees ik in zijn manifest dat - naar zijn mening - de laatste 30 (!) jaar geen vernieuwende kunst meer is geproduceerd. Tracht onze futurist ons te misleiden, of is het manifest in een zatte bui geschreven ? Het antwoord is natuurlijk ongetwijfeld 'ja'.
Dus verklaar IK opnieuw :
E.L. Krasnayin is passé !
(en dat voor een futurist!)
Aan tautologieën kan het manifest van de vergankelijkheid hemzelve ook wel tellen. Krachtvol roept hij 'de avant-garde op om avant-gardistische dingen te creëren'. Nee maar.
Een ander punt dat me verbaast is het plotse gebrek van respect voor het verleden, vooral dan door iemand die -mijns inziens - gepassioneerd is door geschiedenis, en er nota bene zelf een werk over schrijft. Een goede samenleving berust op het leren uit fouten in het verleden. Alle voorgaande geproduceerde schrijfsel vernietigen is dus niet de oplossing, nee, het is hoogstens een vermomde vorm van censuur die vooral conservatieven en fascisten kenmerkt. En was Krasnayin niet een raszuivere communist ?
Als afsluiter wens ik net als Krasnayin de jeugd die zichzelf tot de elite der kunstenaars beschouwt op te dragen anti-kunst en absurde kunst te creëren in plaats van producten die voortbenen op dingen waarvan de vervaldatum reeds tientallen jaren is gepasseerd. Om deze ideeën te illustreren verwijs ik naar http://www.ping.be/tesla-kip alwaar zulks reeds te bewonderen is onder de vorm van neologismen, fotontorpedo's en andere neo-kunsten.
NoSJa
9 mei 1999