Produktie : camp

dikker. We moeten ingrijpen..."riep hij nog.

Behoedzaam stuurde hij zijn paard naar de andere kant van de rivier en zocht geconcentreerd naar een spoor van de grizzly die hij al enkele dagen volgde. Het leek wel of de beer in het niets verdwenen was. Plots verstarde zijn blik. Zijn hart begon sneller te kloppen. Het bloed kolkte in zijn aderen. Zijn Colt 4425 trilde in de holster door de nog niet verwerkte emoties. Thuis knetterde het vuur in de haard dat het een plezier was om naar te luisteren, hoewel zijn vader dit om een of andere reden had verboden. Waarom, daar was hij nog niet uit. Bovendien had hij nu wel wat anders aan zijn hoofd. Op vele plaatsen werd in gezellige familiekring kerstmis gevierd, terwijl het nu toch putje zomer was. Je had nu eenmaal van die weirdo's die de meest absurde redenen zochten om toch maar feest te kunnen vieren. Maar goed daar hadden we het niet over.

Clement staarde verbijsterd naar het verse spoor van een mitsubishi terreinwagen. Dat spoor herkende hij onmiddellijk aan de eigenzinnig gegroefde bandprofielen die ook bij hevige sneeuwregen zorgde voor een goede grip op elke ondergrond en voor een veilige en comfortabele wegligging. Door de emotie kwam zijn technische uitleg niet verder. "Een grizzly in een 4x4. Die haalde hij nooit in. Een zware voet hebben die jongens." Hij vloekte binnensmonds en daarna ook luidkeels. Dit herhaalde hij tot 3 maal toe. Na dit ritueel bad hij nog enkele paternosters en zong enkele schunnige zeemansliederen die hij van zijn suikertante geleerd had. Dit herinnerde hem eraan dat zij hem ook nog menig humeurig treinbestuurdersballade had geleerd, doch deze bewaarde hij voor later. "Genoeg tijd verknoeit", dacht hij, zonder zich rekenschap te geven van de fout die in het voltooid deelwoord was geslopen. Hij was dan ook een ruwe kerel, ver van de bewoonde wereld. Hij porde zijn paard aan en verdween spoorslags tussen de heuvels van de Calahari-woestijn, andere avonturen tegemoet.