Je bent voor mij net als een mensenleven
voortdurend door verraad van vloed omgeven,
want achter de facade van een stille duin
daar sloeg de zee met kracht je zekerheid tot puin...
Je bent voor mij net als de lange levensdagen,
die eind’loos lijken in een vloed van vragen.
Want waar de vreugdevolle zekerheid ontbrak
daar worden mensen tot een levend wrak...
Toch ben je óók, net als een mensenleven,
voortdurend door het Goddelijk Licht omgeven,
want in de eenzaamheid van elke stille nacht,
daar glimlacht God tussen een sterrenpracht.
Boeginees (17 december 1966)
