’k Zou je graag willen beschrijven,
je landelijkheid en diepe rust:
de zon, die jou zo teder wakker kust
en duisternis helpt te verdrijven.
Ontroerend is je pril ontwaken
als dauw nog hangt aan plantengroen:
zo puur, die eerste ochtendzoen
van zonnestralen, die je vluchtig raken.
De nevelsluiers, vol onaards bekoren,
geplooid rondom je landelijk bed
-als een reusachtig klamboenet-
zijn wazig-wit bij ’t eerste ochtendgloren.
De cocosbomen, die zich eindeloos rekken
en zachtjes ritselen in de wind:
De nieuwe dag die herbegint
en jou de kracht tot leven zal verstrekken.
Boeginees (datum onbekend)
