Prvi prototip Švedskog samohodnog topa VK-155 završen je 1960. godine u firmi Bofors Ordnance. Serijska proizvodnja je trajala od 1966. do 1968. godine, a ukupno je izrađeno samo 30 primeraka.

Vozač je smešten u prednjem delu tela vozila, dok su mesta za ostala četiri člana posade u prostranoj kupoli. Oklop je izrađen varenjem ploča pancirnog čelika maksimalne debljine 20 mm.

Kombinovana pogonska grupa postavljena je u zadnjem delu oklopnog tela, a sastoji se od dizel motora Rolls Royce K60, snage 240 ks pri 3750 obrtaja u minuti i gasne turbine Boeing Model 502/10MA, snage 300 ks pri 38.000 obrtaja. Tokom nedavne modernizacije, originalni dizel motor je zamenjen motorom Detroit Diesel 6V-53T, snage 290 ks i ugrađena je automatska transmisija.

Top kalibra 155 mm ima polje dejstva po elevaciji od -3° do +40° ako se koristi ručno pokretanje, odnosno od +2° do +38° uz pogonjeno navođenje. Polje dejstva po pravcu ograničeno je oblikom oklopnog tela i iznosi po 15° na svaku stranu za elevacije od 0° do +40° odnosno 15 stepeni levo i 4° desno za elevacije od -3° do +40°. Punjenje oruđa je automatsko, iz magacina kapaciteta 14 metaka (2 reda sa po 7 metaka), postavljenog na zadnjem delu kupole. Svih 14 granata se može ispaliti za jedan minut, nakon čega su potrebna dva minuta da se magacin zameni drugim koji se nosi na pratećem vozilu (kamionu). Na levoj strani kupole postavljen je mitraljez kalibra 7,62 mm koji se može koristiti za dejstvo protiv ciljeva na zemlji ili u vazdušnom prostoru.

Bandkanon 1A koristi veliki broj delova S-tenka, što je pojeftinilo proizvodnju i olakšalo održavanje. Osnovne mane samohodnog oruđa VK-155 su nemogućnost brze promene tipa projektila (mora se gađati projektilom koji je sledeći u magacinu), velika masa vozila i slaba pokretljivost. Bandkanon 1A nema sisteme za NHB zaštitu.

This page hosted by  Get your own Free Homepage