2S5 GIACINT-S

Razvoj ruskog samohodnog topa 2S5 završen je 1979. godine, a prvi primerci su u jedinice stigli 1981. godine. Oruđe 2S5 ulazi u sastav topovskih bataljona iz organskog sastava artiljerijske brigade armije, gde je zamenilo stari top 130 mm M-46.

Vozač je smešten u prednjem delu oklopnog tela vozila sa leve strane, a sa njegove desne strane nalaze se 12-cilindrični dizel motor snage 520 ks i transmisija. Iza vozača je mesto komandira, a iza njega (u sredini vozila) su smeštena preostala 3 člana posade. Na prednjoj donjoj kosoj ploči postavljen je uređaj za samoukopavanje. Oklop je izrađen varenjem ploča pancirnog čelika i štiti od streljačke municije i parčadi artiljerijskih granata.

Oruđe je montirano na zadnjem delu oklopnog tela i posada mora da napusti vozilo da bi ga opsluživala. Minicija je dvodelna, a rad posluge je olakšan ugradnjom poluautomatskog punjača. U borbenom kompletu se nalazi ukupno 30 metaka. Horizontalno polje dejstva oruđa je 30 stepeni (15 na svaku stranu), a polje dejstva po elevaciji od -2,5 do +57°. Maksimalni domet sa standardnom municijom 152 mm je 28400 m, odnosno 40000 m sa aktivno-reaktivnim (RAP) projektilom. Iz oruđa se ispaljuju parčadno-razorni projektili 3OF-29 mase 46 kg, aktivno-reaktivni parčadno-razorni projektili, osvetljavajući, dimni, probojni, taktički nuklearni i hemijski projektili.

Pored oruđa 152 mm, vozilo je naoružano daljinski upravljanim mitraljezom 7,62 mm postavljenim na otvoru komandira i ručnim raketnim bacačem (5 raketa u borbenom komletu).

U standadnu opremu spadaju uređaj za NHB zaštitu i IC uređaji za vožnju i osmatranje noću.

This page hosted by  Get your own Free Homepage