Tραγούδι Κατασκήνωσης 6ου Σ.Π.Κ., 1996

Οταν είσαι μονάχος, όταν νιώθεις μακριά
όταν ψάχνεις για να βρεις μια ζεστή αγκαλιά,
στους απέραντους κόσμους, τις γλυκές μουσικές
των Προσκόπων θ΄ακούσεις των παιδιών τις φωνές.

Σε γραμμές οριζόντων σε βουνών κορυφές
που τα σύννεφα αγγίζεις με το χέρι σου αν θες,
κει που ο κόσμος χαράζει μιαν καινούργια αρχή
το δικό μας τραγούδι της χαράς αντηχεί.

Σε κλαδιά απλωμένα στέκουν κάτω οι σκηνές
κάθε βράδυ ανάβουν των Προσκόπων πυρές.
Του ανέμου το χρώμα της σκιάς η φωνή
να σου λένε προχώρα δυνατά στη ζωή.