ΣΥΝΤΟMΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΟΥ ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ

 'Απ’ ένα βελανίδι ξεφύτρωσε μια δρυς''. Έτσι ακριβώς ξεφύτρωσε και βλάστησε μέσα από το εύφορο χώμα της κερκυραϊκής κοινωνίας η προσκοπική ιδέα. Ο Γιώργος Νικολαϊδης, καθηγητής Σωματικής Αγωγής τότε στο πρακτικό Λύκειο, φυτεύει τους σπόρους και γεννιέται έτσι η 1η ομάδα προσκόπων.
Ο Νικολαϊδης, ικανότατος γυμναστής και ενεργό στέλεχος της Κερκυραϊκής κοινωνίας, σύντομα πλαισιώνεται από τον Δημήτρη Κόντη που αναλαμβάνει το ''Συμβούλιο των Γονέων και φίλων των προσκόπων" και από αρκετό ακόμη κόσμο.
Έτσι, σύντομα γεννιέται και η 2η ομάδα στην οποία μεγαλώνει ο Πρόσκοπος Σπύρος Μπάνος που σε λίγα χρόνια θα παίξει ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση και ανάπτυξη του Κερκυραϊκού προσκοπισμού.
 

Στις 26 Απρίλη του 1915, γίνεται στην κάτω πλατεία, η επίσημη τελετή ορκωμοσίας των Προσκόπων και των δυο ομάδων με παράλληλες επιδείξεις οργανωμένης ξιφασκίας, ιππασίας, ρυθμικής γυμναστικής και ειδικών ασκήσεων υπαίθριας ζωής.
Την εκπαίδευση των Προσκόπων συνεχίζει να συντονίζει ο αρχηγός της 1ης ομάδας Γυμναστής Γιώργος  Νικολαϊδης, που ανεβάζει το επίπεδο ετοιμότητας και ικανότητας τόσο ψηλά, ώστε το χειμώνα του 1916, οι Πρόσκοποι είναι σε θέση να βοηθήσουν τις προσπάθειες αντιμετώπισης της χολέρας που είχε παρουσιαστεί στα στρατόπεδα των Σέρβων προσφύγων στρατιωτών και σε κάποια από τα χωριά και τα προάστια της πόλης.
Το γεγονός αυτό εκτιμήθηκε αφάνταστα από τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του νησιού. Ο τότε νομάρχης μάλιστα, ενημέρωσε επίσημα τον τότε Γενικό Έφορο Κοκό Μελά ο οποίος στη συνέχεια έστειλε έπαινο στην κερκυραϊκή Προσκοπική Ηγεσία.
Στις σχολικές διακοπές του Πάσχα του 1921, επειδή είχαν ήδη μαζευτεί πάρα πολλά παιδιά στις δύο υπάρχουσες προσκοπικές ομάδες, αποφασίστηκε να γίνουν άλλες δύο. Έτσι δημιουργήθηκαν η 1η και η 2η ομάδα Ναυτοπροσκόπων.
Η ιδέα να γίνουν οι Ναυτοπρόσκοποι, ήλθε σαν αποτέλεσμα συζητήσεων που είχαν οι κερκυραίοι πρόσκοποι με Άγγλους αξιωματικούς του αγγλικού Στόλου που επισκέπτονταν τακτικά τότε το νησί. Οι αξιωματικοί αυτοί, ανήκαν στις ενωμοτίες Ναυτοπροσκόπων Ανοικτής θάλασσας (Deep Sea Scouts) και μεταξύ των καθηκόντων τους είχαν και την προσπάθεια διάδοσης του προσκοπισμού στις πόλεις που επισκέπτονταν.
Λίγα χρόνια μετά, με βοήθεια από την ίδια πηγή, ιδρύονται και οι "Rovers" πρόδρομοι των Ανιχνευτών Προσκόπων. Βέβαια στους "Rovers" συμμετείχαν όχι μόνο έφηβοι αλλά και νέοι άνδρες.
Τα ιστορικά γεγονότα που ακολούθησαν (Μικρασιατική καταστροφή,πρόσφυγες κλπ.) προξένησαν και στην Κέρκυρα μεγάλη κοινωνική αναστάτωση η οποία είχε σαν αποτέλεσμα μια πρόσκαιρη παρακμή της προσκοπικής Κίνησης. Διαλύθηκαν οι ναυτοπροσκοπικές ομάδες και μέχρι τα μέσα του 1925 υπολειτουργούσε η 1η, και η 2η πλησίαζε
να διαλυθεί. Τότε απολύεται από το Στρατό και επιστρέφει στην Κέρκυρα ο παλιός πρόσκοπος της 2ης ομάδας Σπύρος Μπάνος, άτομο με μεγάλες οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες, με άρτια μουσική παιδεία και διάθεση για κοινωνική προσφορά.
Λίγα χρόνια μετά από τότε που ανέλαβε ο Σπύρος Μπάνος, την ηγεσία της 2ας ομάδας, τούτη γέμισε με τόσα παιδιά και στελέχη, που αποφασίστηκε να "διαλυθεί" και να σχηματίσει "ομάδες οργάνωσης" που θα δημιουργούσαν τις ομάδες που δόξασαν στην συνέχεια την κερκυραϊκή Προσκοπική Κίνηση. Η παλιά 1η ομάδα είχε εν τω μεταξύ διαλυθεί, κι έτσι με τη διάσπαση της 2ης, δημιουργούνται οι 1η Προσκόπων, η 3η Προσκόπων, η 4η Ναυτοπροσκόπων, και η 5η προσκόπων. Μετά τον πόλεμο δημιουργήθηκαν η 6η προσκόπων, η 7η Προσκόπων, η 8η Ναυτοπροσκόπων και η 9η Προσκόπων. Ο αριθμός 2 δε δόθηκε σε καμιά από τις νέες ομάδες "τιμής ένεκεν".
Λίγα χρόνια μετά, δημιουργήθηκαν η 10η και  η 11η ομάδα σε προάστια και χωριά του νησιού.
Το 1926 ο Σπύρος Μπάνος είχε πλαισιωθεί από έναν άνθρωπο με λαμπρή προσωπικότητα και εξέχουσα κοινωνική παρουσία, τον μετέπειτα περιφερειακό Έφορο Άγγελο Λαβράνο, ο οποίος είχε αναλάβει την επιτροπή γονέων και φίλων των προσκόπων κάτι δηλαδή σαν τη σημερινή επιτροπή κοινωνικής συμπαράστασης.
Ο Λαβράνος ενθουσιασμένος από τη προσκοπική ιδέα, αποφασίζει να βοηθήσει ενεργά αναλαμβάνοντας περιφερειακός Έφορος και αρχίζει να εργάζεται προετοιμάζοντας την ίδρυση των Λυκοπούλων. Η άρτια γνώση της γαλλικής γλώσσας τον βοηθάει να μεταφράσει γαλλικά λυκοπουλίστικα βιβλία και έτσι μαθαίνει αρκετά για τον τρόπο λειτουργίας των αγελών Λυκοπούλων.
Σταθμός πραγματικά στην ιστορία του κερκυραϊκού προσκοπισμού υπήρξε η ίδρυση το 1929 της αγέλης Λυκιδέων. Ο Λαβράνος παίρνει την άδεια από τον τότε Γενικό Έφορο Αντώνιο Μπενάκη, και παρακαλείται από τον ίδιο να στείλει στην Αθήνα αντίγραφα του σχετικού του αρχείου για να μελετηθεί η ίδρυση αγελών Λυκοπούλων στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Ο Σπύρος Μπάνος, σχετικά καλός κάτοχος της αγγλικής γλώσσας, αντλεί στοιχεία από το αντίστοιχο αγγλικό βιβλίο των Λυκοπούλων και καθιέρωσε τη γνωστή σε παλιούς Λυκοπουλιστές, "Μεγάλη κραυγή Λυκοπούλων". Ακέλα πάντα πρόθυμοι για το καλό, πάντα - πάντα -πάντα κλπ." Η Μεγάλη αυτή κραυγή, καθιερώθηκε μετά από μερικά  χρόνια πανελλήνια.
 

Αποτέλεσμα της μελέτης των γαλλικών βιβλίων από τον Άγγελο Λαβράνο, ήταν και το ότι τα λυκόπουλα της 1ης αγέλης που ιδρύθηκε το 1932 ήταν ντυμένα με τη γαλλική στολή. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι τα Λυκόπουλα δούλευαν ανεξάρτητα και είχαν δική τους διοίκηση. Δεν είχε τότε ακόμα εμφανιστεί η διοικητική δομή του Συστήματος (Αγέλη - ομάδα - κοινότητα - Ε.Κ.Σ.)
Η πρώτη επίσημη παρουσίαση των Λυκοπούλων στην Κέρκυρα ήταν τον Ιούνιο του 1934 στην τελετή παράδοσης της Προσκοπικής Σημαίας στην Περιφέρεια από το Φρούραρχο Συνταγματάρχη Σταμάτιο Χυτήρη.
Μέχρι το 1939 οι ομάδες της Κέρκυρας που προήλθαν από τη διάσπαση της 2ης ομάδας ανθούσαν σε δράσεις και δύναμη. Το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου με διάταγμα του κράτους συγχωνεύτηκαν με την Ε.Ο.Ν. Από τότε, αλλά και στην κατοχή, ο προσκοπισμός συνεχίζει να εργάζεται παράνομα, με κέντρο τη χορωδία της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα της πόλης. Της χορωδίας αυτής, που είχε Μαέστρο το γνωστό μουσικοδιδάσκαλο Μοναστηριώτη, ουσιαστικά ηγείτο ο Σπύρος Μπάνος ο οποίος έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο. Μέλη της χορωδίας ήταν μόνο πρόσκοποι οι οποίοι έπαιζαν εκεί το Προσκοπικό παιγνίδι. Είναι η εποχή που ο Σπύρος Μπάνος συνθέτει και με τη μουσική βοήθεια του Μαέστρου Μοναστηριώτη τα γνωστά τραγούδια : «Κερκυραϊκός προσκοπικός ύμνος» (τον προσκοπισμό θα νιώσει) και «Εις τον Έλληνα Πρόσκοπο»  (τα εξαπτέρυγα) ένα τραγούδι που από μόνο του ενθουσίαζε τους νέους της χορωδίας" σε αντίσταση εναντίον του καταπατητή της Δημοκρατίας στην αρχή, και του κατακτητή στη συνέχεια.
 Αρκετά μέλη της χορωδίας την εποχή εκείνη συνελήφθησαν για "αξιόποινες πράξεις" εναντίον του στρατού των Γερμανών και Ιταλών και εξορίστηκαν στους Παξούς. Μεταξύ αυτών, ο Σπύρος Γιαννάτος, ο Νίκος Καλοδίκης,  και άλλοι. Στο διάστημα της εξορίας τους, οι Πρόσκοποι οργανώνουν τους υπόλοιπους εξόριστους και ζουν εκεί το προσκοπικό παιγνίδι μαζί τους.
Μετά την απελευθέρωση, η χορωδία ξαναβάζει τη στολή της και οι ομάδες πολλαπλασιάζονται μέσα στην πόλη και στα χωριά.

Το 1948 τα ορφανά της Ηπείρου, που οι γονείς τους σκοτώθηκαν στον εμφύλιο, μαζεύονται από το κράτος στο Αχίλλειο, στη λεγόμενη "ΠΑΙΔΟΠΟΛΗ". Εκεί αναλαμβάνει την οργάνωση προσκοπικών ομάδων ο αρχηγός της 1ης ομάδας Αναστάσιος Σαββανής βοηθούμενος από βαθμοφόρους της τοπικής Εφορείας. Το προσκοπικό σύστημα πετυχαίνει και παίζεται αυτούσιο το προσκοπικό παιχνίδι. Όταν έφυγαν τα παιδιά, μεταλαμπάδευσαν στα μέρη τους την προσκοπική φλόγα, κι έτσι δημιουργήθηκε ο Προσκοπισμός της Θεσπρωτίας που ζωντάνεψε ακόμα περισσότερο στη συνέχεια από κερκυραίους βαθμοφόρους.
Το 1950, κερκυραϊκή προσκοπική αντιπροσωπεία συμμετέχει στο 1ο πανελλήνιο τζάμπορυ στο Διόνυσο, όπου διακρίνεται. Η προσκοπική χορωδία τραγουδά τον ύμνο του τζάμπορυ και προξενεί κατάπληξη στους κατασκηνωτές. Το 1960 επίσης, στο τζάμπορυ του Χρυσού ιωβηλαίου στον Παρνασσό, οι κερκυραίοι πρόσκοποι στάθηκαν στο ύψος των ευθυνών της ιστορίας τους. Εκεί απονεμήθηκε στον περιφερειακό Έφορο Άγγελο Λαβράνο η ανώτατη διάκριση προσκοπικού παράσημου, του Αργυρού Φοίνικα.
Μερικούς μήνες αργότερα, ο Περιφερειακός Έφορος Άγγελος Λαβράνος και ο Τοπικός Έφορος Σπύρος Μπάνος, αποχωρούν από την κίνηση. Το είχαν ζητήσει οι ίδιοι από το Γενικό Έφορο πριν καιρό και το είχαν κάνει ήδη γνωστό
 στους προσκόπους της Κέρκυρας. Αναλαμβάνουν αντίστοιχα ο Κώστας Βιτούρης και ο Ρένος Παραμυθιώτης, παλιοί βαθμοφόροι, δοκιμασμένοι και ικανοί. Πλαισιώνονται από αρκετά ακόμα άξια στελέχη όπως ο Σπύρος Λινάρδος, ο Σπύρος Γιαννάτος, ο Τζίμης Κουλούρης και αρκετούς άλλους. Αρχίζουν ωραία δουλειά προσαρμόζοντας το προσκοπικό πρόγραμμα στα νέα δεδομένα της εποχής και συνεχίζουν την ιστορία. Τοπικός Εφορος τότε αναλαμβάνει ο διάδοχος του Ρένου Παραμυθιώτη, Κώστας Κουρκουμέλης. Ακολουθεί η συμμετοχή της Κέρκυρας στο 11ο παγκόσμιο τζάμπορυ του 1963 στον Μαραθώνα, με 18 προσκόπους, και αρχηγό το Σπύρο Λινάρδο.
Στις δεκαετίες 70 και 80 η τοπική προσκοπική Κίνηση γνώρισε νέα άνθιση με τη δημιουργία μικτών τμημάτων, για να φτάσουμε στη δεκαετία του 90, που αριθμεί πάνω από 600 ενεργά μέλη.
Έτσι, σήμερα στο κατώφλι του 21ου αιώνα, ο προσκοπισμός της Κέρκυρας ατενίζει το μέλλον με μεγάλη αισιοδοξία, έχοντας πλήρη συνείδηση της τόσο σημαντικής παράδοσης που τον βαρύνει, αλλά και τη βεβαιότητα ότι θα μπορέσει ν' ανταποκριθεί στο έπακρο, στις δύσκολες απαιτήσεις του μέλλοντος.