| ......ต้องไปคิดดู
จริงๆ นะไปสังเกตดู จริงๆ นะ ว่าเรานี่แหละไม่ใช่คนอื่น เราแก่ขนาดนี้แล้ว
มันยังมีการระแวงอยู่, ระแวงอยู่ว่าอันนี้จะทำอันตราย อันนี้จะเป็น อันนี้จะตาย
อันนี้จะเสีย อันนี้จะอันตราย มันมีระแวงอยู่เสมอ ระแวงจนชิน อยู่ด้วยความระแวง
ความระแวงนี้ถอนออกไม่ได้ ถ้าไม่มีอตัมมยตา ก็ระแวงอยู่อย่างนั้นแหละ หวาดผวาระแวงสงสัยอยู่ว่าอันตราย,
แต่แล้วก็ต้องทนอยู่ที่นั่นแหละ, แม้จะรู้สึกว่าที่นี่ไม่ปลอดภัย มันไม่มีที่อยู่ที่ไหน
มันก็ต้องทนอยู่ที่นี่ มันก็อยู่ในความระแวง ต่อสิ่งที่เป็นอันตราย, หรือเชื่อว่าจะเป็นอันตราย
หรือว่าเป็นความกลัวที่สูงสุด ก็ระแวงว่าความตายจะมาถึง, ความวิบัติวินาศจะมาถึง,
ความตายจะมาถึง, นี้มันระแวงๆ ระแวงจนชิน จนเป็นใต้สำนึก ซ่อนอยู่ใต้สำนึก,
ถ้าเอาออกเสียได้ก็ดี, อตัมมยตาช่วยให้หย่าขาดจากความระแวงอย่างนี้ |
