ΑΓΓΕΛΟΣ ΛΑΒΡΑΝΟΣ
Ο Άγγελος Ιωάννου Λαβράνος (1889-1975) γεννήθηκε
στην Κέρκυρα και ανήκε σε παλιά αρχοντική
οικογένεια που πρόσφερε πολλά στις εθνικές
υποθέσεις. Σπούδασε στο Σχολαρχείο Βλάχου στην
Κέρκυρα, και εμπορικές επιστήμες στην Ελβετία
και στο Παρίσι. Υπηρέτησε σαν Λοχίας στους
Βαλκανικούς πολέμους, και το 1914 έγινε
αξιωματικός για τις υπηρεσίες του. Τιμήθηκε με τα
μετάλλια των εκστρατειών κατά της Τουρκίας 1912-13,
κατά της Βουλγαρίας 1913, και των μαχών
Κιλκίς-Λαχανά (1914). Μετά την καταστροφή ζητούσε
κάτι που θα υποσχότανε την ανασύνταξη των
εθνικών δυνάμεων. Αυτό το κάτι πίστεψε πως είναι
ο Προσκοπισμός, γι΄ αυτό και μέχρι την τελευταία
στιγμή της ζωής του ήταν ο μοναδικός του σκοπός.
Τόση ήταν η προσήλωσή του, που ο Αντώνης Μπενάκης
έλεγε γι' αυτόν πως ήταν " ο Αληθινός
Πρόσκοπος". Γίνηκε στις 23.6.1932 Τοπικός Έφορος,
και την 1.1.1937 Περιφερειακός Έφορος. Το Σ.Ε.Π. τον
τίμησε: Με το μετάλλιο Αξίας (1.6.1939) και τον Αργυρό
Φοίνικα (17.6.1960) Ακόμα ο Πατριάρχης Αθηναγόρας τον
τίμησε με το οφφίκιο του "Δεσποτάτου του
Οικουμενικού Θρόνου" και το Ε.Β.Ι. με τον χαλκό
Σταυρό της Φανέλλας του Στρατιώτη.
Αποχωρώντας από Περιφερειακός Έφορος το 1961 και
μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν μέλος της
Περιφερειακής Επιτροπής Προσκόπων Κέρκυρας. Η
συμμετοχή του στις εθνικές πολεμικές
περιπέτειες δεν σταματά στους Βαλκανικούς.
Στρατεύτηκε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο,και στην
διάρκεια της κατοχής διώχτηκε και τελικά
εξορίστηκε στην Πόντζα της Ιταλίας.Έχει γράψει
και έχει μεταφράσει πάμπολλα προσκοπικά κείμενα,
το ωραιότερο όμως προσκοπικό κείμενο που του
αποδίδεται, επειδή συνήθιζε πάντα μ' αυτό να
κλείνει κάθε δράση, είναι η Κερκυραϊκή
προσκοπική Προσευχή.
Πέρα από τις ευθύνες του σαν Περιφερειακός
ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον λυκοπουλισμό,
γι΄αυτό το "Γερόλυκος" στον Κερκυραϊκό
Προσκοπισμό είναι τιμητικός τίτλος και ανήκει
μονάχα σ'αυτόν, που έτσι ήθελε να τον προσφωνούν,
αλλά και έτσι όλοι τον ξέρουμε. Δίκαια λέγεται
πως "στάθηκε ο Ιππότης του Κερκυραϊκού
Προσκοπισμού".
