หลักการสอน

......ม่อจื้ออยากให้เว่ยเย่เดินทางไปแสดงธรรมยังแคว้นต่างๆ

......เว่ยเย่ถามว่า "ถ้าหากศิษย์เดินทางถึงแคว้นต่างๆ ได้พบกับพระราชาในแคว้นเหล่านั้นแล้ว ศิษย์ควรพูดอะไรกับพวกเขาเป็นเรื่องแรก"

......ม่อจื้อตอบว่า "เมื่อเดินทางไปถึงแคว้นหนึ่งแคว้นใด ควรจะพินิจพิเคราะห์ให้ดีเสียก่อน ต้องดูสิว่าแคว้นของเขากำลังประสบกับปัญหาเร่งด่วนอะไรบ้าง แล้วจึงนำปัญหาเร่งด่วนนั้นมาพูด

......"ถ้าหากแคว้นนั้นประสบกับปัญหาการเมืองการปกครอง การเมืองภายในปั่นป่วนวุ่นวาย สังคมขาดระเบียบ พระราชาโง่เงาไร้ความสามารถ ก็เสนอให้พวกเขาเคารพยกย่องคนดีคนเก่งเฟ้นหาคนดี คนเก่งมาช่วยงาน

......"ถ้าหากแคว้นนั้นยากจน เศรษฐกิจซบเซา ก็เสนอให้พวกเขาประหยัดมัธยัสถ์ อย่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเกินไป งานศพอย่าจัดหรูหราเกินไป"

......"ถ้าหากประชาชนในแคว้นนั้นสำรวยมาก ชอบร้องรำทำเพลงเสพสุรายาเมาก็สอนให้พวกเขาอย่างลุ่มหลงในรูป รส กลิ่น เสียง อย่าเชื่อพรหมลิขิต"

......ถ้าหากประชาชนในแคว้นนั้นมักมากในกาม หยาบคายไร้มารยาท ไม่เคารพนับถือศาสนา ก็สอนให้พวกเขารู้จักเคารพนับถือเทพยดาฟ้าดิน เชื่อเรื่องผีสางเทวดา"

......"ถ้าหากประชาชนในแคว้นนั้นชอบทำสงครามรุกรานผู้อื่น ก็สอนให้พวกเขามีเมตตาจิตแผ่รักให้ไพศาล ไม่โจมตีรุกรานซึ่งกันและกัน สอนให้พวกเขาคัดค้านสงคราม"

......"เพราะฉะนั้น จึงไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว เจ้าต้องวิเคราะห์เสียก่อนว่า พวกเขากำลังเผชิญกับปัญหาเร่งด่วนอะไรบ้าง จากนั้นจึงเสนอวิธีแก้ปัญหานั้นๆ อย่าถูกจุดจึงจะประสบความสำเร็จ"