ขายคุณธรรม
......ม่อจื้อใช้ให้กงซั่งกั้วศิษย์ของตนเดินทางไปพบท่านอ๋องเย่ เพื่อนำเสนอนโยบาย เย่อ๋องฟังนโยบายของกงซั่งกั้วจบ ก็รู้สึกเลื่อมใสมาก
......เย่อ๋องบอกกงซั่งกั้วว่า "ถ้าหากท่านสามารถเชื้อเชิญม่อจื้อมาสอนสั่งข้าพเจ้ายังแคว้นของข้าพเจ้าได้ ข้าพเจ้ายินดีมอบแผ่นดินห้าร้อยลี้ที่ยึดมาจากแคว้นอู๋ใหญ่เขา"
......กงซั่งกั้วตอบตกลงทันที
......ดังนั้น เย่อ๋องจึงจัดรถม้า 50 คัน ให้กงซั่งกั้วนำไปต้อนรับม่อจื้อยังแคว้นหลู่
......เมื่อมาถึงแคว้นหลู่ กงซั่งกั้วก็เข้ามารายงานม่อจื้อว่า "ศิษย์ได้นำเอาข้อคิดเห็นของท่านอาจารย์ไปปาฐกต่อเย่อ๋อง เย่อ๋องพอพระทัยมาก ตรัสว่า ถ้าหากอาจารย์ยินดีเดินทางไปสอนสั่งพระองค์ที่แคว้นเย่ พระองค์ก็จะพระราชทานดินแดนห้าร้อยลี้ที่ยึดครองมาจากแคว้นอู๋แก่ท่าน"
......ม่อจื้อได้ยินดังนี้ ก็กล่าวว่า "เจ้าคิดว่าเย่อ๋องมีเจตนาอย่าง ถ้าหากเย่อ๋องยินดีรับฟังความคิดเห็นของข้า ยินดีปฏิบัติตามหลักธรรมของข้า ข้าก็จะเดินทางไปแคว้นเย่ ยินดีปฏิบัติต่อพระองค์ดุจดังขุนนางคนอื่นๆ กินอาหารในส่วนของคนเพียงคนเดียว สวมใส่เสื้อผ้าเท่าที่คนๆ หนึ่งพึงต้องการก็พอแล้ว ทำไมจึงต้องใช้ลาภยศสรรเสริญมาหลอกล่อข้า ถ้าหากเย่อ๋องไม่เชื่อคำสอนของข้า ไม่ใช้นโยบายที่ข้าเสนอขึ้น แต่ข้ากลับถ่อสังขารเดินทางไปไกลแสนไกลไปยังแคว้นเย่ มิเท่ากับเป็นการเดินเร่ขาย "คุณธรรม" ดอกหรือ ถ้าคิดจะขายคุณธรรมละก้อ ขายที่นี้ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องวิ่งโร่ไปขายถึงแคว้นเย่ดอก"
1