| ......วัฏฏะ
คือว่ายเวียน, ว่ายเวียนอยู่ในวงกลมแห่งกองทุกข์ ซึ่งมีกิเลสเป็นตัวเหตุเป็นตัวแกนกลาง
อภิสังขาร คือปุญญาภิสังขาร อปุญญาภิสังขาร อเนญชาภิสังขาร : อปุญญ คือ
บาป อบาย--ปาป, ปุญญา ก็สวรรค์, อเนญชา ก็ไม่ใช่สวรรค์ สงบเงียบเฉยแต่ยังมีตัวตน
ได้แก่พวกพรหมโลก ถ้าจมอยู่ในอบายก็เป็นอปุญญาภิสังขาร, มีอภิสังขารตกแต่งให้ตกอบาย
ก็หย่าขาด, สวรรค์ก็มีปุญญาภิสังขาร เอาสวรรค์, หย่าขาดจากปุญญาภิสังขาร
แล้วจะไปเป็นพรหม ไม่ใช่สวรรค์ ไม่มีกามารมณ์ เป็นอเนญชาไม่หวั่นไหวต่อกามารมณ์
นี่หย่าขาดจากอเนญชาภิสังขาร หย่าขาดจากปุญญาภิสังขาร, อปุญญาภิสังขาร,
อเนญชาภิสังขารได้ด้วยสามารถแห่งอตัมมยตา, อภิสังขารมีอำนาจเหลือประมาณ
แต่ไม่มีใครรู้จักกี่คน สำหรับอปุญก็ปรุงให้ไปเป็นบาป, แล้วก็บุญก็ไปเป็นสวรรค์
อเนญชาก็ไปสงบอยู่อย่างไม่นรกไม่สวรรค์ แต่ยังมีตัวตนยังไม่หลุดพ้น |
