Το μυαλό μου πέθανε νομίζω.
Τελευταία φορά το θυμάμαι να κυλάει κάπου στον λαιμό σου.
Ήταν γεμάτο ζωή. Έτρεχε πάνω σου απογυμνωμένο.
Χωρίς άμυνες. Χωρίς σκέψη.

Το μυαλό μου πέθανε νομίζω.
Το θυμάμαι να σαστίζει στην μορφή σου.
Να υποτάσεται σε αισθήματα που δεν είχε κατανοήσει.

Το μυαλό μου πέθανε νομίζω.
Ήσουν κι εσυ μαζί του στις τελευταίες του στιγμές.
Θυμάμαι ήθελε να ξεχάσει την πραγματικότητα και να σε αγγίξει.

Το μυαλό μου πέθανε νομίζω.
Το θυμάμαι να χάνεται κάπου στα μάτια σου την ώρα που μιλούσες. Το
θυμάμαι να χάνει τον έλεγχο και να πνίγεται στο άγνωστο της αύρας σου.

Το μυαλό μου πέθανε νομίζω.
Είδα τον θάνατό του στα μάτια σου. Τόσα χρώματα. Αρκετά για να υπερβούν
την λογική ενός μυαλού. Αρκετά για να καταρρίψουν την ύπαρξή του.

Το μυαλό μου πέθανε νομίζω.
Ναι, νομίζω ήξερε πως θα πεθάνει.
Το κατάλαβε όταν σε είδε.
Τους δολοφόνους τους ξεχώριζε πάντα. Εσύ ήσουν ο δικός του.

Τώρα το σώμα μου στέκει απέναντι σου ανήμπορο.
Χρειάζεται άλλη μια δόση σου.
Μια απο εκείνες τις χρωματισμένες ματιές σου.
Αυτές που μοιάζουν σαν ποίηση.
Αυτές που το αφήσαν να σκέφτεται πως το μυαλό έπρεπε να πεθάνει.

Τώρα το σώμα μου λυγίζει.
Έχει γεμίσει φόβο.
Στοιχειωμένο απο τη λάμψη σου, νομίζει πως δεν θα ξαναζήσει
στο σκοτάδι.
Νιώθει να απατάει την θλίψη με το χαμογελό σου.
Σε βλέπει κι ας έχει κλείσει τα μάτια του καιρό.

Τώρα το σώμα μου ξαπλώνει.
Η αναπνοή του ελαττώνεται επικίνδυνα.
Τώρα κυλάει καπου στο σώμα σου.
Καταλήγει στο χάος σου.
Εκεί έχει σκοπό να περάσει τις τελευταίες στιγμές του.

Τώρα γυρνάς και μοιάζεις να ξυπνάς.
Τώρα όμως έχω πεθάνει.
Σ' αγαπώ νομίζω ....
 

             TUG