ΚΥΡΙΑ ΛΑΖΑΡΟΣ
 

Το έχω κάνει ξανά.
Μια χρονιά σε κάθε δέκα
Το κατορθώνω -

Ένα είδος σταδιακού θαύματος, το δέρμα μου
Αστραφτερό σαν ναζιστικό αμπαζούρ
Το δεξί μου πόδι

Ένα πρες παπιέ
Το πρόσωπό μου ένα αχαρακτήριστο, ωραίο
Εβραϊκό λινό

Βγάζω το σαβανο
Ω εχθρέ μου
Τρομοκρατώ;

Η μύτη, των ματιών οι κόχες, η σειρά των δοντιών;
Η ξυνή αναπνοή
Θα εξαφανιστεί σε μια μέρα

Σύντομα, σύντομα η σάρκα
Η σπηλιά του τάφου μου θα' ναι
Στο σπίτι πάνω μου

Και είμαι μια γελαστή γυναίκα
Είμαι μονάχα τριάντα
Και σαν τη γάτα πράπει να πεθάνω 9 φορές.

Αυτό είναι το Νούμερο Τρία
Τι σκύβαλα
Να εκμηδενίζεις κάθε δεκαετία.

Τι εκατομμύρια λεπτά νήματα
Το τραγανιστό σαν φυστίκι πλήθος
Σπρώχνει για να δεί

Ξετυλίγουν τα χέρια και τα πόδια μου -
Η μεγάλη σπαζοκεφαλιιά της λουρίδας.
Κύριοι, κυρίες

Αυτά είναι τα χέρια μου
Τα γονατά μου
Ίσως ςίμαι κόκκαλο και πετσί

Παρόλα αυτά, είμαι η ίδια, απαράλλαχτη γυναίκα
Την πρώτη φορά που μου συνέβει ήμουνα δέκα
Ήταν ατύχημα

Τη δεύτερη φορά σκόπευα
Να το πάω σε μάκρος και να μην ξαναγυρίσω
Λικνιζόμουνα κλεισμένη

Σαν ένα θαλασσινό κοχύλι
Έπρεπε να ' ρχονται και να ξαναρχονται
Και να μαζεύουν τα σκουλίκια απο πάνω μου σα γλοιώδη μαργαριτάρια

Να πεθαίνεις
Είναι μια τέχνη, σαν όλες τις άλλες
Το κάνω εξαιρετικά ωραία

Το κάνω να' ναι σαν κόλαση
Το κάνω να' ναι αληθινό
Μαντεύω ότι θα μπορούσατε να πείτε πως έχω κάποιο λόγο

Είναι αρκετά εύκολο να το κάνεις σ' ένα κελί
Είναι αρκετά εύκολο να το κάνεις και να μείνεις άθικτη
Είναι η θεατρική

Επιστροφή μέρα μεσημέρι
Στο ίδιο μέρος, στο ίδιο πρόσωπο, στο ίδιο ζώο
Εύθυμη κραυγή:

"Ένα θαύμα!"
Αυτό με αφήνει καταπληκτη
Τάρχει μια ευθύνη

Για την όψη των ούλων, υπάρχει μια ευθ΄νη
Για το χτύπο της καρδιάς -
Πράγματι υπάρχει.

Και υπαρχει μια ευθύνη, πολύ μεγάλη ευθύνη
Για μια λέξη ή ένα άγγιγμα
Ή λίγο αίμα

Μ'ένα κομμάτι απ' τα μαλλιά μου ή τα ρούχα μου
Έτσι, έτσι, Κύριε Γιατρέ
Έτσι, Κύριε Εχθρέ.

Είμαι το έργο σου
Είμαι το πολύτιμό σας
Το γνήσιο χρυσό μωρό

Που λιώνει με μια στριγγλιά
Αλλάζω και καίγομαι
Μη νομίσετε ότι υποτιμώ το μεγάλω σας ενδιαφέρον

Στάχτη, στάχτη -
Σκαλίζεις κι ανακατεύεσαι
Σάρκα, κόκκαλο, υπάρχει ένα τίποτα εκεί -

Μια πλάκα σαπούνι
Ένα δαχτυλίδι αρραβώνων
Αρκετός χρυσός

Κύριε Θεέ, Κύριε Εωσφόρε
Προσοχή
Προσοχή

Μέσα απο την στάχτη
Ανασταίνομαι με τα κόκκινα μαλλιά μου
Και τρώω ανθρώπους σαν τον αγέρα.