Να πλάσω ξανά τη γλώσσα
που' φερε το σκοτάδι,
ν' αναπαυτώ στις παρυφές του φόβου,
στην τελευταία βουνοκορφή
να ξεδιπλώσω ατσάλινη σημαία,
σαν τεντωμένο σκοινί να πάλλομαι,
να πουληθώ και να πουλήσω άγνοια,
να μοιάσω στους όμοιους,
να κυοφορήσω θλίψη,
να βλαστήσω ψευδαίσθηση,
να παγώσω σα βόρεια λίμνη.
,Μοναδικό όπλο η ψυχή.
Το σώμα σάπισε.