Πάνω στο άσπρο μάρμαρο
με το επίχρυσο καντηλέρι
να σου κρατάει συντροφιά
στο βάθος του τάφου σου,
απλώνεις το άυλο χέρι σου
ζητώντας βοήθεια.
Προχτές φώναζες μέσα στον ύπνο μου.
Πάρε με απο δω
στεναχωριέμαι πολύ παιδί μου,
πνίγομαι μέσα στο στενό κρεβάτι μου.

Μη φοβάσαι
ζω στην άσπρη γλάστρα
πυ ακουμπά στο κεφάλι σου,
στ' άγρια χόρτα
που φύτρωσαν στα πόδια σου
και σου τραγουδώ ένα τραγούδι
που σου άρεσε πολύ
                            τα νηπενθή.