Israels-borna gjorde endå ein gong det som Herren ikkje likte - det var slik dei dreiv det for det meste. Då vart Herren så forbanna at han let dei fæle filistrane styre over Israels-folket i 40 år.

Så var det ein mann av Dans-ætta som heitte Manoah, og budde i byen Sora. Kona hans fekk ikkje barn. Og ein Herrens engel synte seg for denne kona og sa: Kjære, eg veit du er ikkje barnkjømd, og aldri har du ått barn, men no skal det verte ei ordning med dette. Du skal få ein son. Du må passe deg så du ikkje drikk vin eller anna sterk-drykk, og noko ureint må du ikkje ete! ...For no får du ein son. På hovudet hans må det aldri kome rake-kniv, for guten skal verte ein Guds nasirear alt frå morslivet, og han skal gjere opptakten til frigjeringa av Israels-folket frå filistrane.

Kona for til mannen sin og fortalde......- ein gudsmann hadde kome til ho...svært høgtidssam fyr, men ho hadde gløymt å spørje kvar han var ifrå, og kva han heitte. Og han hadde fortalt ho skulle få ein son, og at ho ikkje måtte drikke vin eller sterk-drykk eller ete noko ureint. For guten skulle verte ein Guds nasirear frå morslivet til sin døyande dag!

Manoah bad til Herren at denne gudsmannen måtte ta seg ein tur til, og forklare korleis dei skulle oppdra denne gutungen som skulle kome til verda. Og Gud høyrde denne bøna, og Guds engel kom att ein gong då kona sat ute på markane. Ho sprang straks og henta mannen sin. Manoah spurde: Er det du som har prata med kona mi? Engelen svara ja til dette, og Manoah ville då vite korleis dei skulle stelle med guten, og korleis dei skulle oppsede han. Herrens engel gjentok at kona måtte passe seg for det han hadde åtvara mot.

Manoah ville at engelen skulle bli med dei heim og få seg eit måltid på nyslakta geite-kje. Om eg ventar, sa engelen, så kjem eg ikkje til å ete noko likevel. Ta heller og lag til eit brennoffer av kjeet, og ofre det til Herren.

Manoah visste ikkje at han tale med ein Herrens engel. Kva er namnet ditt? spurde han. Men Herrens engel svara: Kvifor spør du etter namnet mitt? Eg har eit underleg namn.

Så tok Manoah kjeet og ofra det på berget. Det hendte eit under då: Engelen heiv seg inn i flammane og forsvann til vers. Manoah og kona hans såg det, og dei kasta seg til jorda og gruva.

Engelen synte seg ikkje meir for dei., og etter kvart gjekk det opp for Manoah at det måtte ha vore ein engel han hadde tala med. Vi har sett ein engel - vi kjem til å døy! sa han til kona si. Men ho trøysta han med at dersom engelen ville ta livet av dei så ville dei ha vore daude for lenge sidan, og ikkje ville Herren ha teke imot brennofferet deira. (Dersom røyken stig til vers tek Gud imot - dersom røyken bles bortetter markane, så er det teikn på at Gud er sur).

Då det leid på, fekk kona ein son, og ho kalla han SAMSON. Guten vaks opp, og Herren velsigna han.

Det var i leiren til Dan-ætta, mellom Sora og Estaol, at Herrens ande først byrja påverke Samson. Ein gong bar det såleis til, at Samson gjekk ned til Timnata, og der fekk han sjå ei filisterjente. Då han kom heim fortalde han dette til foreldra sine, og sa: Eg såg ei filisterjente ved Timnata. Henne må dokke feste til kone for meg. Då sa foreldra til han: Fins det inga brukande jente her mellom frendane dine, eller i heile vårt folk? Er du nødt til å gå til dei u-omskorne filistrane for å få deg kone? Men Samson svara far sin: Henne må du feste til meg. Det er ho eg likar.

Foreldra forstod ikkje at det var Herren som stod bak forelskinga til Samson. Herren ville søke høve til å kome innpå filistrane, som den gongen rådde i Israel.

Så gjekk Samson og foreldra hans til Timnata. Då dei kom til vinhagane utanfor byen, kom ei ung løve burande mot Samson. Men då kom Herrens ande over han, og han tok løva og sleit ho sund med bare nevane, som om ho skulle vere eit kje. Men han fortalde ikkje foreldra sine kva han hadde gjort.

Så gjekk Samson ned og tala med jenta, og han likte henne framifrå godt.

Ei tid seinare for Samson og folket hans ned til Timnata for å halde bryllup. Samson tok av frå vegen for å sjå korleis det stod til med løva han hadde drept. Då fann han eit bie-bol med honning i løve-skrotten. Han tok ut honningen og gjekk vidare medan han gumla i seg honning. Då han nådde att foreldra sine, fekk dei også smake, men han fortalde ikkje at han hadde funne honningen i løve-skrotten.

Då dei kom til brudas familie, heldt Samson ein ungkarsfest der, slik som skikken var. Folket til bruda skaffa han 30 brude-sveinar, som var med han kvar han gjekk. Ein dag sa Samson til dei: No skal eg seie fram ei gåte. Dersom dokke greier å løyse ho før dei sju gjestebods-dagane er ute, så skal dokke få kvar si fin skjorte, og kvar sin fest-kledning. Men dersom dokke ikkje greier å løyse gåta, så skal dokke gi meg 30 fine skjorter og 30 fest-kledningar. Dei ropte at dei ville høyre gåta til Samson.

Då sa Samson: Av ein etar kom etande - av den sterke kom søtt!

Den siste gjestebods-dagen hadde brude-sveinane ennå ikkje greidd å løyse gåta. Då gjekk dei til bruda og sa: Prøv om du kan få lokke mannen din til å røpe løysinga på gåta. Viss ikkje brenn vi opp både deg og folket ditt. Er det for å gjere oss fattige at du har bedt oss hit?

Då gjekk bruda gråtande til Samson og sa: Du er ikkje glad i meg! Du bare hatar meg! Du har sagt ei gåte til landsmennene mine, men eg har ikkje fått vite løysinga på gåta! Samson svara: Ikkje har eg fortald løysinga til far min eller mor mi - kvifor skulle eg fortelje ho til deg? Men bruda hang over han og gret og masa, og til sist vart han så lei av det at han fortalde ho løysinga. Og ho gav straks løysinga til landsmennene sine.

Og før sola gjekk ned sjuande dagen, kom mennene i byen til Samson og sa: Kva er søtare enn honning? Kva er sterkare enn løva? Samson skjøna at han var blitt lurt. Hadde dokke ikkje pløgd med mi kvige, så hadde dokke ikkje løyst mi gåte, sa han.

Så kom Herrens ande over Samson, og han gjekk ned til Askalon og slo i hel 30 filistrar, tok kleda deira, og let dei som hadde løyst gåta få desse til høgtids-klede. Så for han heim til garden til far sin - så sint var han. Kona hans vart gift med ein av brudesveinane.

Ei tid etter, då kveiteskurden hadde byrja, drog Samson for å sjå korleis det stod til med kona si.

Han hadde med seg eit kje, og sa: Lat meg få lov å kome inn i kammeret til kona mi! Men far hennar ville ikkje gi han lov til det. Han sa: Eg tenkte at du ikkje likte ho lenger, og så gav eg ho til brudesveinen din. Kan du ikkje heller ta systra? Ho er då mykje venare!

Då sa Samson: Denne gongen er eg ikkje saklaus, om eg gjer filistrane vondt. Så gjekk han av stad og fanga 300 revar. Han fann seg faklar, og batt revane saman etter halane, to og to. Han feste ein fakkel mellom kvart revepar. Så tente han eld på faklane, og slapp revane ut på filistrane sine åkrar. Slik brente han opp alt kornet dei hadde ute, både skore og uskore, og alle oljehagane.

Då spurde filistrane: Kven har gjort dette? Folk svara: Samson, svigerson til timniten. Det var fordi svigerfaren hans hadde gitt kona hans til brudesveinen. Då for filistrane opp dit, og brente inne både kona og far hennar.

Då sa Samson til dei: Når dokke fer åt slik, så skal eg så visst ikkje kvile før eg har hemna meg på dokke. Så slo han dei så dei fall i kross og krok, og det vart eit stort mannefall. Sidan for han ned til Etam-juvet og gav seg til der.

Filistrane drog opp i Juda-fylket, og slo leir der. Og dei spreidde seg utover i Leki. Då sa Juda-mennene. Kvifor kjem dokke hit og går laus på oss? Dei svara: Vi vil binde Samson, og gjere likeeins mot han som han gjorde mot oss.

Då for 3000 mann av Juda-ætta ned til Etam-juvet, og dei sa til Samson: Veit du ikkje at filistrane råder her i landet? Kvifor har du så gjort dette mot oss? Han svara: Som dei gjorde mot meg, slik har eg gjort mot dei. Då sa dei: Vi har komt hit for å binde deg og gi deg i hendene på filistarane. Samson sa: Lov meg at dokke ikkje vil slå meg i hel! Dei svara: Nei, vi vil bare binde deg, og gi deg i hendene deira; vi vil ikkje drepe deg. Så batt dei han med to nye reip, og førte han opp frå juvet.

Då han kom til Leki, sprang filistrane imot han med gledesrop. Då kom Herrens ande over han, og reipa på armane hans vart som brend tråd - banda datt av hendene hans som om dei var morkna. Og han fann eit friskt kjakebein av eit asen. Det greip han, og slo i hel 1000 mann med det. Så sa Samson: Med asen-kjaken slo eg ein hop og to - med asen-kjaken slo eg 1000 mann. Då han hadde sagt dette, kasta han kjakebeinet frå seg, og sidan kalla dei staden der for Ramat-Leki, som tyder Kjakebeinhaugen.

Men Samson hadde blitt brennande tørst av dette, og ropte på Herren og spurde om han hadde tenkt å late han tørste i hel og falle i hendene på u-omskorne filistrar. Då tok Gud og opna den hola som er i Leki, og let det renne vatn ut av ho, slik at Samson fekk drikke. Då kvikna han til att. Kjelda vart kalla En-Hakkore, som tyder Ropar-kjelda, og ho er ennå i Leki.

Samson styrte Israel i 20 år - det var i filistar-tida.

Ein gong kom Samson til Gasa. Der traff han på ei hore, og blei med ho inn. Då folket i Gasa fekk greie på at Samson var der, ringa dei han inn, og heldt vakt ved byporten. Men dei heldt seg rolege og venta. Dei tenkte: Vi skal vente til dagen kjem; då skal vi slå han i hel!

Samson vart liggande til midt på natta. Då stod han opp. Han tok tak i dørene til byporten, og i begge port-stolpane, og rykte dei opp saman med bommen. Han tok alt dette på skuldrane, og bar det opp på toppen av det fjellet som ligg framfor Hebron.

Sidan vart han forelska i ei kvinne i Sorekdalen som heitte Dalila. Då kom filistrane opp til henne og sa: Sjå om du kan få lokka ut av han kvar han tek den store styrken sin frå, og korleis vi kan rå med han og binde han, slik at vi får tatt rotta på han! Du skal få elleve hundre sylv-seklar med kvar av oss for dette.

Og Dalila sa til Samson: Kvar har du den store styrken din frå, og korleis kan vi binde deg, slik at vi får tatt rotta på deg? Samson svara: Dersom dokke bind meg med sju rå sene-strenger som ikkje har vore tørre, så veiknar eg og vert som eit anna menneske.

Då kom filistrane opp til henne med sju rå sene-strenger som ikkje hadde vore tørre. Dei batt ho han med. Og i kammeret hadde ho folk som sat på lur. Så ropte ho: Filistrane er over deg, Samson. Då sleit han sund sene-strengene slik ein sytråd brest når han kjem for nær ein flamme, og ingen fekk vite kvar han hadde styrken sin frå.

Men Dalila klaga: Du har narra meg og loge. Kjære, sei meg nå korleis du kan bindast! Han svara: Dersom de bind meg med nye reip som aldri har vore brukt til noko, så veiknar eg og vert som eit anna menneske. Då tok Dalila nye reip og batt han med, og ropte: Filistrane er over deg, Samson. Og i kammeret sat det folk og lurte. Men han sleit reipa av armane som om det var ein tråd.

Då sa Dalila til han: Hittil har du narra meg og loge for meg. Sei no korleis du kan bindast! Han svara: Du må veve dei sju hårflettene mine i hop med varpet i veven. Så slo ho hårflettene fast med vevskeia, og ropte: Filistrane er over deg, samson! Då vakna han av sømnen, og rykte laus både vevskeia og varpet.

Så sa ho til han: Korleis kan du seie at du er glad i meg, når du ikkje har tiltru til meg? No har du narra meg tre gonger, og ikkje sagt meg kvar du har den store styrken din frå. Og ho tagg og truga dag etter dag, og let han aldri få fred. Til slutt vart han så lei at han hadde lyst å døy. Og så opna han heile sitt hjarte for henne og sa: Det har aldri komt rake-kniv på hovudet mitt, for eg har vore ein Guds nasirear alt frå morslivet. Vert eg raka, så fer styrken min frå meg - eg

veiknar og vert som alle andre menneske. Då skjøna Dalila at han hadde fortalt henne heile sanninga. Ho sende bod etter filistar-hovdingane og sa: No må dokke kome opp, for denne gongen har han sagt meg heile sanninga. Då kom filistar-hovingane opp til henne, og hadde pengane med seg. Ho fekk Samson til å somne i fanget sitt, og ropte på ein mann ho hadde sitjande der. Han raka av dei sju hårflettene til Samson. Så tok ho til å plage han, og styrken for frå han. Då ropte Dalila: Filistrane er over deg, Samson! Då vakna han av sømnen og tenkte: Eg skal gjere meg fri og riste meg laus som så mang ein gong før! For han visste ikkje at Herren hadde vendt seg frå han.

Filistrane tok Samson og stakk ut augene på han, og førte han ned til Gasa. Der batt dei han med dobbel kopar-lekkje, og han måtte stå og sveive handkverna i fangehuset.

Men håret hans tok til å vekse att med det same det var raka.

Så kom filister-hovdingane saman og bar fram eit stort slakt-offer for Dagon, guden sin, og heldt fest. For dei sa: Vår gud har gjeve Samson, vår uvenn i vår makt. Og då folket fekk sjå Samson, lova dei guden sin og sa: Vår gud har gjeve oss uvennen vår i våre hender - han som herja landet vårt og drap så mange av oss. Etter kvart som dei kom i fest-stemning, så ropte dei: Hent Samson hit, så han kan leike for oss! Så henta dei Samson frå fangehuset, og han måtte leike for dei. Dei sette han mellom stolpane. Då sa Samson til guten som leidde han: Slepp meg, og lat meg få halde i dei stolpane som huset kviler på, og støtte meg til dei!

Men huset var fullt av menn og kvinner. Alle filistar-hovdingane var der, og på taket var det omlag 3000 menn og kvinner som såg på medan Samson leika. Og Samson kalla på Herren og sa: Herre, Herre! Kom meg i hug, og styrk meg denne eine gongen, min Gud, så eg får hemna meg på filistrane for eitt av dei to augene mine! Så tok han kring begge midtstolpane som huset kvilte på, og klemde dei innåt seg, ein med høgre og ein med venstre handa. Og han sa: Lat meg døy saman med filistrane! Så tok han i med all si makt, og då ramla huset i hop over hovdingane og over alt folket som var der. Og dei han drap medan han døydde, var fleire enn dei han hadde drept medan han levde.

Men brørne hans og heile slekta hans kom ned og tok han og førte han heim og gravla han i gravstaden til far hans, Manoah. Den ligg mellom Sora og Estaol. Då hadde Samson styrt Israel i 20 år.