|
|
|
สถานที่ประดิษฐาน วิหารพระพุทธไสยาสน์วัดป่าโมก วรวิหาร อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง |
|
พุทธลักษณะ ศิลปะ อยุธยาตอนต้น ปางไสยาสน์ ขนาด ยาว ๑๒ วา วัสดุ ปูนปั้น ลงรักปิดทอง |
|
พระพุทธไสยาสน์วัดป่าโมกนี้ มีความเป็นมาที่คล้ายคลึงกับพระพุทธไสยาสน์วัดพระนอนจักรสีห์ คือไม่ปรากฏหลักฐานการสร้างที่ชัดเจน แต่สันนิษฐานจากพุทธลักษณะว่าเป็น พระพุทธรูปสมัยอยุธยาตอนต้นและมาปรากฏเรื่องราวการบูรณะปฏิสังขรณ์ในช่วงปลายสมัยกรุงศรีอยุธยาเช่นกัน เรื่องราวของพระนอนวัดป่าโมกปรากฏอยู่ในพระราชพงศาวดาร รัชสมัยพระเจ้าท้ายสระว่าองค์พระนั้นประดิษฐานอยู่ในวิหารริมแม่น้ำ อยู่มาน้ำได้เซาะตลิ่งจนเกือบจะถึงพระวิหาร พระเจ้าท้ายสระจึงโปรดฯ ให้ทำการชะลอพระพุทธรูปให้ออกห่างจากแม่น้ำซึ่งการดังกล่าวนี้เป็นงานใหญ่และยากลำบากอย่างยิ่ง ปรากฏว่าพระยาราชสงครามรับอาสาทำการได้สำเร็จเรียบร้อยในปี ๒๒๗๕ แต่ยังไม่ทันได้ฉลองก็สิ้นรัชกาลเสียก่อนการฉลอง ได้มาทำในรัชกาลต่อมาคือพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศซึ่งได้มีโคลงพระราชนิพนธ์พระเจ้าอยู่หัวพระองค์นี้ เมื่อครั้งยังทรงเป็นกรมพระราชวังบวรในรัชกาลก่อน เรื่องราวชะลอพระพุทธไสยาสน์ปรากฏอยู่ในพระวิหารด้วย พระพุทธไสยาสน์วัดป่าโมกมาปรากฏเรื่องราวอีกครั้ง ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่เมื่อมีเรื่องโจษจันกันว่าพระนอนวัดป่าโมกที่เมืองอ่างทองพูดได้ โดยมีพยานยืนยันทั้งพระและฆราวาส โดยความทราบถึงพระเนตรพระกรรณทั้งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ ผู้อยู่ในเหตุการณ์ยังได้เฝ้ากราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อเสด็จพระราชดำเนินยังวัดป่าโมกด้วย มีงานนมัสการพระพุทธไสยาสน์ประจำปี ๆ ละ ๒ ครั้ง วันขึ้น ๑๔ ค่ำ ถึง แรม ๑ ค่ำ เดือน ๔ เป็นเวลา ๓ วัน ๓ คืน วันขึ้น ๑๒ ค่ำ ถึง แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ เป็นเวลา ๕ วัน ๕ คืน |
