|
|
|
สถานที่ประดิษฐาน พระวิหาร วัดไตรมิตรวิทยาราม วรวิหาร กรุงเทพมหานคร |
|
พุทธลักษณะ ศิลปะสุโขทัย ปางมารวิชัย ขนาด ๖ ศอก ๕ นิ้ว สูง ๗ ศอก ๑ คืบ ๙ นิ้ว วัสดุ ทองคำเนื้อเจ็ดน้ำสองขา |
|
วัดโชตินารามหรือวัดพระยาไกรเป็นวัดที่พระยาโชฎึกราชเศรษฐี (เจ้าสัวบุญมา) สร้างขึ้นแล้วถวายเป็นพระอารามหลวงในสมัยรัชกาลที่ ๓ ครั้นเมื่อถึงสมัยประชาธิปไตยใหม่ ๆ คือ ปี ๒๔๗๘ วัดนี้มีสภาพเป็นวัดร้าง จึงมีการอัญเชิญพระประธานซึ่งเป็นพระพุทธรูปปูนปั้นขนาดใหญ่มาไว้ยังวัดสามจีน ต่อมาวัดสามจีนได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์ครั้งใหญ่ มีการดำริที่จะสร้างพระวิหารขึ้นเพื่อประดิษฐานพระพุทธรูปที่เชิญมาจากวัดพระยาไกร แต่จะยกพระขึ้นประดิษฐานอย่างไรก็ไม่สำเร็จ จนกระทั่งวันที่ ๒๕ พฤษภาคม ๒๔๙๘ มีฝนตกตอนใกล้รุ่ง พบว่าปูนตรงพระอุระแตกกะเทาะออกเห็นรักปิดทองอยู่ชั้นในเมื่อกะเทาะปูนออกหมด ก็พบว่าเป็นพระพุทธรูปทองคำตลอดองค์ลักษณะงดงามสมบูรณ์เมื่อพิจารณาโดยพุทธลักษณะ สันนิษฐานกันว่าเป็นพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นในสมัยกรุงสุโขทัยแต่เหตุใดจึงมาปรากฏอยู่ที่วัดพระยาไกร ในลักษณะพระพุทธรูปปูนปั้นไม่มีผู้ใดทราบแน่ชัด การพอกปูนปิดบังพระพุทธรูปเป็นเรื่องที่พบได้บ่อยด้วยเจตนาจะซ่อนเร้นรักษาพระพุทธรูปสำคัญหรือล้ำค่าไว้ ในกรณีนี้นับว่าปูนที่พอกปิดอยู่ ช่วยรักษาพระพุทธรูปทองล้ำค่าองค์นี้ให้รอดพ้นภัยพิบัติมาได้จนถึงปัจจุบันอย่างน่าอัศจรรย์ อนึ่งพบว่าที่ใต้ฐานทับเกษตรมีกุญแจกลสำหรับถอดองค์พระออกได้เป็น ๙ ส่วน ช่วยให้สามารถเคลื่อนย้ายองค์พระขึ้นประดิษฐานยังพระวิหารได้สำเร็จ และผู้สร้างหรือผู้หล่อองค์พระได้ใส่ทองคำสำรองรวมทั้งมุกที่ใส่พระเนตรมาให้อย่างครบถ้วน นับเป็นการสื่อสารข้ามศตวรรษระหว่างคนต่างยุคที่น่าอัศจรรย์อีกประการหนึ่ง พระพุทธรูปองค์นี้เป็นที่เรียกขานกันว่า "พระสุโขทัยไตรมิตร" และเป็นที่รู้จักในหมู่ชาวต่างประเทศที่มุ่งมาชมอย่างเนืองแน่นทุกวันว่า "Golden Buddha" จนกระทั่งเมื่อปี ๒๕๓๕ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ โปรดเกล้าฯ พระราชทานนามพระพุทธรูปองค์นี้ว่า พระพุทธมหาสุวรรณปฏิมากร ซึ่งเป็นนามของพระพุทธรูปทองคำที่ปรากฏอยู่ในจารึกของพญาลิไทสมัยสุโขทัย ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นพระพุทธรูปองค์นี้นั่นเอง |
