วัสดุ สำริดปิดทอง       

                              ขนาด  หน้าตักกว้าง  ๔ ศอก ๑ คืบ ๘ นิ้ว        

        พระศรีศาสดาหรือพระศาสดาเป็นพระพุทธรูปเก่าแก่มีประวัติความเป็นมาสำคัญ ในพงศาวดารเหนือบันทึกไว้ว่า  เมื่อพระเจ้าศรีธรรมไตรปิฎกหรือพระมหาธรรมราชาลิไทแห่ง กรุงสุโขทัยทรงสร้างเมืองพิษณุโลกแล้วโปรดให้หล่อพระพุทธรูปขึ้นในคราวเดียวกัน ๓ องค์ คือ พระพุทธชินราช  พระพุทธชินสีห์  และพระศรีศาสดาองค์นี้  เมื่อสำเร็จแล้วให้ประดิษฐานไว้ ณ  วิหารวัดพระศรีรัตนมหาธาตุด้านทิศใต้

        พระศรีศาสดาประดิษฐานอยู่  ณ  เมืองพิษณุโลกเป็นเวลาหลายร้อยปีจนกระทั่งถึงช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ในระยะที่บ้านเมืองทางเหนือยังรกร้างเนื่องจากภัยสงคราม  เจ้าอาวาสวัดบางอ้อยช้าง  จังหวัดนนทบุรี  ได้อัญเชิญมาประดิษฐานที่วัด  ต่อมาสมเด็จเจ้า พระยาบรมมหาพิชัยญาติ(ทัด)ปฏิสังขรณ์วัดประดู่ฉิมพลีคลองบางหลวงเสร็จแล้วคงจะเห็นว่า พระพุทธรูปที่วัดบางอ้อยช้างนั้นมีพุทธลักษณะงดงาม  สมเด็จเจ้าพระยาฯซึ่งเป็นข้าราชการผู้ใหญ่ในขณะนั้นจึงได้อัญเชิญพระศรีศาสดามาประดิษฐาน  ณ  วัดของท่าน

        ภายหลังพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงทราบ  มีพระราชดำริว่าพระพุทธชินสีห์และพระศรีศาสดาเคยประดิษฐานอยู่ด้วยกัน  ณ  วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ  เมืองพิษณุโลกมาก่อนควรที่จะ  อัญเชิญมาประดิษฐานอยู่ด้วยกัน  ณ วัดบวรนิเวศ  โปรดให้สร้างพระวิหารสำหรับประดิษฐานพระศรีศาสดาขึ้น  ระหว่างนั้นได้อัญเชิญพระศรีศาสดามาพักไว้ยังวัสดุทัศนเทพวรารามชั่วคราว  เมื่อวิหารแล้วเสร็จจึงอัญเชิญเข้าประดิษฐานในวิหารเป็นการถาวรใน พ.ศ. ๒๔๙๖  และด้วยเหตุที่วิหารนี้สร้างขึ้นด้วยความมุ่งหมายเฉพาะที่จะประดิษฐานพระศรีศาสดาจึงได้ชื่อว่า วิหารพระศรีศาสดาสืบมาล

        จากวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ พิษณุโลก  กว่าจะได้มาประดิษฐานอยู่  ณ  วิหารพระศาสดาวัดบวรนิเวศ  กรุงเทพมหานครดังเช่นทุกวันนี้  นับได้ว่า  พระพุทธรูปสำคัญองค์นี้ได้เคย "แวะ" พัก ณ พระอารามอื่นๆมาแล้วหลายแห่งทีเดียว