จะเห็นได้ว่าปี
พ.ศ.๒๕๓๘ ภายหลังกำจัด พระยันตระ
อมโรภิกขุ พระภิกษุในพุทธศาสนา
ซึ่งประสบความสำเร็จในการเผยแพร่การปฏิบัติสมาธิจิตทั้งในและนอกประเทศ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นพระฝ่าย
"ธรรมยุต"
โดยขบวนการล้มพุทธที่ได้ถูกจัดตั้งขึ้น
ทำให้ฝ่ายต่อต้านคริสต์ศาสนาโรมันคาทอลิค
ซึ่งนำโดย พระโสภณคณาภรณ์
(มหาระแบบ ฐิตญาโณ)
และบุคลากรที่ร่วมต่อต้านนั้น
ต้องถูกสยบไปโดยปริยาย
นี่คือการวางแผนอย่างแยบยล
และฉ้อฉลที่สุดในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในประเทศไทย
การดำเนินการของขบวนการล้มพุทธเพียงเริ่มๆ
เท่านั้น
ยังห่างไกลต่อเป้าหมายยิ่งนักตราบใดยังไม่บรรลุความสำเร็จในการกลืนพระพุทธศาสนาในประเทศไทย
ซึ่งแผนการขั้นต่อไปคือแบ่งแยกแล้วสลาย
ประเทศไทยนั้นมีความรักสามัคคีแน่นเหนียวด้วย
ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม
อันมีรากฐานมาจากพุทธศาสนา
ซึ่งมีหลักพระสัทธรรมคำสั่งสอนเป็นหนึ่งเดียวกัน
เมื่อขบวนการล้มพุทธได้ประสบความสำเร็จในการสร้างกระแสให้มีการเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญใหม่ในปี
๒๕๔๐
ซึ่งได้กำหนดบทบัญญัติให้ประโยชน์แก่ต่างชาติต่างศาสนา
รวมทั้งไม่กำหนดให้พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติตามพระบรมราชโองการแห่งพระมหากษัตริย์ไทย
อันสืบต่อเนื่องมาเป็นโบราณราชประเพณีนับเป็นพันปีได้สำเร็จ
ขบวนการล้มพุทธและ กลุ่ม
BOSTON
ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากองค์กรต่างชาติ
ได้ดำเนินการเคลื่อนไหวกดดันให้รัฐบาล
พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ ลาออก
โดยใช้เพียงสื่อสารมวลชนเท่านั้น
ซึ่งนับเป็นความอ่อนด้อยในประสบการณ์ทางการเมือง
และการวิเคราะห์สถานการณ์และงานข่าว
ในที่สุด กลุ่ม BOSTON
ก็ประสบความสำเร็จในการเข้าเป็นรัฐบาล
ได้เร่งดำเนินการเพื่อให้เป็นไปตามเป้าประสงค์ของประเทศมหาอำนาจในทันที
(อ่านรายละเอียดใน E=MOC2
สมการกลืนชาติ)
และทำหน้าที่ออกกฎหมาย
และแต่งตั้งบุคลากรให้สามารถทำงานร่วมประสานกับขบวนการล้มพุทธให้บรรลุเป้าประสงค์ตาม
Time Table ที่วางไว้ภายใน (ปี ค.ศ.๑๙๙๙)
ภารกิจของ "ขบวนการล้มพุทธ"
ในการทำลายพระพุทธศาสนานั้นจะต้องสร้างกระแส
โดยอาศัยข้อที่ ๑.สร้างความเชื่อใหม่
สลายศรัทธาเดิม (M=Mental) ของ
สมการกลืนชาติ (Change Human Mankind Project)
ให้ชาวพุทธแตกแยกทางความคิด
แบ่งเป็นพรรคเป็นพวก
โดยใช้สื่อสารมวลชนเป็นเครื่องมือ
แล้วเสริมกระแสทำลายผู้นำองค์กรปกครองคณะสงฆ์ต่อไป
การก่อให้เกิดความแตกแยกในสังคมนี้พระธรรมปิฎก
(ป.อ.ปยุตฺโต)
ได้ใช้วิธีสร้างกระแสโดยออกหนังสือ
"กรณีธรรมกาย"
ใช้ข้อความที่ขัดแย้งต่อพระสัทธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าชนิดตรงกันข้าม
เพื่อยึดพื้นที่ทางสมองของพุทธศาสนิกชนไทย
อันมีความโดยสรุปว่า "ผู้ที่สั่งสอนว่า
นิพพานเป็นอัตตาเป็นผู้ที่มิใช่พุทธบริษัท
เป็นสิ่งที่อยู่นอกพระไตรปิฎก
ไม่ได้เป็นคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า"
ถ้อยความนี้นับว่าจาบจ้วงและทำให้คลาดเคลื่อนจากพุทธพจน์โดยแท้
การกระทำดังกล่าวนั้นได้ใช้กับวัดในพุทธศาสนาซึ่งตั้งขึ้นเมื่อ
พ.ศ.๒๕๒๓
ผลตามมาคือก่อให้เกิดความแตกแยก
ขึ้นกับพุทธศาสนิกชนชาวไทย
มหาเถรสมาคม
องค์กรปกครองคณะสงฆ์
พระเถรานุเถระผู้ใหญ่
และสังฆมลฑล
โดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ
ซึ่งนับว่าเป็นการยากยิ่งสำหรับการแก้ไขเสียแล้วในขณะนี้
เนื่องจากมีการจัดตั้งเป็นองค์กรอิทธิพลทางการเมือง
และกลุ่มนอกศาสนาที่มีความต้องการทำลายพุทธศาสนาอยู่แล้ว
ให้การสนับสนุนทั้งการเผยแพร่และทางสื่อมวลชน
ใช้อำนาจของนักการเมืองในรัฐบาล
สั่งการไปยังเจ้าหน้าที่ของรัฐ
ให้กำจัดผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับขบวนการนี้
จึงนับว่าเป็นมหันตภัยอย่างร้ายแรง
สำหรับความมั่นคงของประเทศไทย
ความสงบสุขและศีลธรรมอันดีของประชาชาติ
อันมีพื้นฐานขนบธรรมเนียม
วัฒนธรรม และการอยู่ร่วมกัน
จากหลักธรรมแห่งพระพุทธศาสนา
ในขณะนี้คณะสงฆ์อยู่ในภาวะที่ไม่สามารถป้องกันตนเองได้
นี่คือสิ่งที่สืบเนื่องมาจากหนังสือที่มีข้อความบิดเบือนพระพุทธพจน์
ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
อันปรากฏในพระไตรปิฎกบาลีเถรวาท
ฉะนั้น เพื่อความถูกต้องแท้จริง จึงไม่มีอะไรดีไปกว่าการยกเอา พระพุทธพจน์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อันปรากฏในพระไตรปิฎกบาลี ซึ่งใช้เป็นหลักในการยึดถือปฏิบัติของพระภิกษุฝ่ายเถรวาท มาเป็นสิ่งยืนยันแม้ว่าจะไม่สามารถแก้ไข หรือต่อต้านกับอิทธิพล กระแส ของขบวนการล้มพุทธได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถนำความจริงที่มีอยู่จริงของพระพุทธพจน์มาแสดง ให้ปรากฏแก่ลูกหลานไทยรุ่นหลังได้รับรู้ ถึงความถูกต้องอย่างแท้จริงมีอยู่จริง โดยเฉพาะในกรณี "นิพพานเป็นอัตตานั้น เป็นพุทธพจน์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยตรง" และผู้ที่กล่าวว่า "นิพพานเป็นอนัตตา" คือผู้บิดเบือน จาบจ้วง พระสัทธรรม อย่างไร ด้วยข้อมูลทางวิชาการพระพุทธศาสนาในพระไตรปิฎกเถรวาท เพื่อให้ท่านผู้ใฝ่ใจศึกษา จะได้นำไปค้นคว้าต่อไป ทั้งภาษาไทยและบาลี ดังนี้