คำนำ
เราได้เคยคุยกับคุณถึงเรื่องที่ว่า
นิยายวิทยาศาสตร์สามารถให้แง่คิดแก่คนได้มากมาย(ถ้าคุณคิดให้ลึกๆหน่อย) ปัญหาที่ตามมาก็คือระดับของนิยายวิทยาศาสตร์
มีกี่ระดับ อะไรบ้าง
ก็พอจะแบ่งได้ว่ามีอยู่ 4 ระดับ(เท่าที่เรารู้)คือ
1. ประเภทที่ใช้เพียงเรื่องทางวิทยาศาสตร์เป็นส่วนประกอบเท่านั้น
เช่น ยาร์โก(Yargo) และเจ้าสาวดาวอังคาร(A Princess of Mars)
2. ประเภทอาศัยข้อคิดในแง่วิทยาศาสตร์มาเป็นจุดหลัก
เช่น นายคนนั้นชื่อประสงค์ (Four Hour Fuge) ลูกบิลเลียด(The Billiard Ball)*
อาวุธมหาประลัย(The Weapon Too Dreadful to used)
3. ประเภทที่แฝงแนวคิดในแง่ปรัชญาบางอย่างไว้ เช่น
ไกลบ้าน ซึ่งลงในเล่มนี้ และเรื่องยุคทอง
4. ประเภทที่ผู้แต่งสร้างหลักเกณฑ์รวมทั้งแง่คิดต่างๆขึ้นมาจากจินตนาการและแนวปรัชญาของตัวเอง
ซึ่งถ้าผู้อ่านไม่ได้ติดตามงานของนักเขียนคนนั้นมาเรื่อยๆอาจพบกับคำว่างงเอาง่ายๆเช่น
I will fear no evil
ที่จริงแล้วการแบ่งแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะถูกต้องนักเพราะหลังจากคุณอ่านเรื่องประเภทที่
1 แล้วคุณอาจได้แนวคิดที่ดีกว่า เรื่องในประเภทที่ 2-4 ก็เป็นได้ อย่างเช่น
เจ้าสาวดาวอังคารอาจทำให้คุณได้แนวคิดว่าอาจมีสิ่งมีชีวิตที่ทรงภูมิปัญญามากกว่าหนึ่งเผ่าพันธุ์
บนดาวดวงเดียวกันก็เป็นได้แต่พอคุณไปอ่านเรื่องนายคนนั้นชื่อประสงค์แล้วคุณอาจได้แนวคิดประเภท
'เอ...นี่แฟนเราเขาชอบเราเพราะฟีโรโมนส์เป็นหรือเปล่านะๆ' (คุณอาจเป็นคนที่มีกลิ่นเสน่ห์ก็ได้
ใครจะไปรู้)
ออบิท
5 พฤศจิกายน 2522
* เรื่องลูกบิลเลียดลงในกาแลกซี่2 พูดถึงการฆาตกรรมที่ใช้สิ่งประดิษฐ์ใหม่เป็นเครื่องมือ
ส่วนเรื่องยุคทองพูดถึงสิ่งมีชีวิตซึ่งทรงภูมิปัญญาซึ่งมีรูปแบบที่ต่างไปจากมนุษย์แต่ถูกจำกัดความเจริญทางวัตถุ
ด้วยสภาวะทางกายภาพคือ เผ่าพันธุ์นี้ไม่มีมือ(เป็นสัตว์กีบ)