Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΗ  (Χάρης & Πάνος Κατσιμίχα)

Dm                                     Am             C             Am               Dm
Δυο χρόνια είχα να σε δω και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
                                                             Am
κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
                            Bb        Am               C     Dm
και τα καλά σου φόραγες σαν να ‘τανε γιορτή.
                            Bb Am                   C                    Dm
Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω «καλός πολίτης»
                            Bb           Am                C                       Dm
μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω «χρόνια πολλά».
    Gm                                                         Dm
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες,
                         C      A7           Dm
ήπια το ούζο κι είπα ...«για χαρά».

          F                                             Gm           Dm    C
Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
                   Bb                                                             F
κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
                Gm           GmM7              Dm
μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
              Gm             GmM7                 Dm                     A7            Dm
σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ’ αφήσανε να πεις μια δικαιολογία.
                 F                                               Gm              Dm      C
Και είπες στην αρχή «καλά» κι αλλού εζήτησες δουλειά
               Bb                                             F
κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια.
                Gm           GmM7            Dm
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ’ εποχή
                Gm               GmM7                  Dm
που όλοι σφίγγαν το λουρί και συ είχες κίτρινο χαρτί
                     A7                                   Dm
κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία.

                A7                                      Dm
Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
                 A7                                 Dm
σε τυραννούσε καλοκαίρι και χειμώνα
                    A7                                    Dm
κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
                      A7                                Gm                  F               Eb
που σου ‘μαθε στη φυλακή εκείνος ο ψηλός απ΄ τη Δραπετσώνα
                         A7                                                             Bb
Σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δεν φταις εσύ
                      Gm            A7 C#dim   A7                      Dm
φωτιές σου καίνε το κορμί,                    κουτάλι και βελόνα.
                F                             Gm              Dm      C
Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί.
              Bb                                      Gm                                  Bb                  A7
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που ‘πεφτε σαν χιόνι απ’ το ταβάνι
                Gm                  GmM7               Dm
και μέχρι να σου βγει η ψυχή δεν θα ξεχάσεις μια στιγμή...
                    Gm             GmM7                  Dm
-κάποια βραδιά στη φυλακή, φωνές και κλάματα-
                   Gm         GmM7              Dm
κι είπανε τ’ άλλο το πρωί, στο δεκαπέντε το κελί
       C#dim               A7                     Dm
ότι βιάσαν οι παλιοί,    τον έφηβο το Φάνη.

                                         Am               Dm
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
                Bb                 Gm               Dm
είπαν «αυτός είναι απ’ ώρα πια νεκρός»
                       Bb          C               Dm
και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
                                          Am            Dm
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
                 Bb                Gm             Dm
το ξέρω σου ‘λειψε η σκόνη η λευκή
                 Bb                  C                  Dm
και μου ‘λεγες «εκεί ξανά δεν θα γυρίσω,
        Eb
 βαρέθηκα τις νύχτες τις λευκές
        Cm                    Eb   Cm       Dm
σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω».

                                            Am            C               Am              Dm
Δυο χρόνια είχα να σε δω και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
                                                              Am
κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
                              Bb       Am                C      Dm
και τα καλά σου φόραγες   σαν να ‘τανε γιορτή.
  1